زیارت کانونی برای معنویات و زمینه ای برای رشد ارزشهای الهی در انسان است .
زیارت کلاس خودشناسی است که در این کلاس شاگرد آن زائر است و اولیای الهی استاد و مکانش زیارتگاهها هستند.
زیارت سفری مشتاقانه،آگاهانه و عاشقانه است که از سرای دل آغاز می شود و از راه دل عبور می کند و سرانجام در منزل دل به مقصد می رسد و پا به زمین می نهد.
اکنون که پای در مدینه نهادی مدینه جغرافیا نیست، تاریخ است، عشق و سوز و اشک است، زائر سالک با پای اشک قدم در این شهر می گذارد. از در و دیوار و حتی چراغ های آن بوی غربت به خوبی احساس می شود.
بوی عطر پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) به مشامت می رسد و تو به زیارت شش معصوم و هزاران تن از بزرگان و صالحان و شهیدان اسلام آمده ای.
اکنون که با هجرت جغرافیایی به مدینه آمده ای تلاش کن با هجرت قلبی نیز قلبت را از هر چه غیر خداست منزه گردانی که  زیارت گرانبها ترین کالایی است که در مدینه یافت می شود و قیمت آن دنیا یا بهشت نیست رسیدن به معشوق است.
کجایی؟کجا آمده ای؟چه می کنی؟چه می خواهی در این بازار معنویت و سراسر عرفان،سر به سجده شکر در روضه نبوی بگذار و در کنار ستون توبه،مهر سکوت از لب بگشای الهی العفو...
و اما بقیع بی بقعه خاموش و مظلوم لکن روشن تر از خورشید از نور زهرای اطهر(س) و چهار امام معصوم(ع)
بقیع مزرعه غم و کشتزار اندوه است درختی است که در این غریب آباد می روید ریشه در مظلومیتی هزار و چهارصدساله دارد.
اینجا باید دل را در چشمه اشک شستشو داد.
عقده های دل تنها با سرانگشت اشک باز می شود.
بگذار ببارد این چشم ،بگذار بریزد این اشک،لازم نیست کسی مرثیه بخواند بقیع خودش مرثیه مجسم است.ای کاش بقیع زبان می گشود و می گفت خانه زهرا کجاست؟
کاروان دانشجویی مباهله
پایان.اجاقی