به کعبه گفتم تو از خاکی من از خاکم
چرا باید به دورت من بگردم
ندا آمد تو با پا آمدی باید بگردی
برو با دل بیا تا من بگردم
این چه سفری است؟
این سفر،سفر دل است،سفر عبودیت،سفری برای رهایی از قیود نفسانی،حریت از خشم و غضب ... این سفر مادام العمر است تا زنده ای مسافر این کویی ... تو قبلا هم مسافر این کوی بوده ای اما فراموش کرده ای، خدا با دعوت مجدد یادت انداخته که چه گنجی در درونت قرار داده و تو هم آن را گم کرده ای.این سفر برای پیدا کردن آن گنج نهانی است آری،آب حیات عشق را در رگ ما روانه کن
وسایل این سفر چمدانی پر از نیاز است.پر از نداری...نیازت را نزد او ببر که او همه ناز است او نیازی ندارد؛ اما نازت را می خرد. او می پسندد که بگویی:"البیت بیتک والحرم حرمک و انا ضیفک"
خانه،خانه ی توست ،حرم،حرم توست  و من مهمان توام
مرا هزار امید است و هر هزار تویی
لباس مهمانی را بردار.لباسی سفید که بیانگر نیازت است و هیچ تعلقی را نشان نمی دهد رنگش مملو از بی رنگی است، هیچ لکه ای را بر خود نمی پسندد، نمی خواهد جلایش از بین برود لکه ها  را زود نشان  می دهد.
آفرین بر تو که مهمان خاص خدایی...