برنامه روز دوم، بازدید از بیت امام (ره) در نجف و زیارت مرقد صافی صفا را آغاز می کنیم، وارد کوچه که می شویم، حال و هوای کوچه پس کوچه های قم و محله های جنوب تهران برایم تداعی می شود. منزل امام خمینی(ره) در زمان تبعید که در حال بازسازی است، در این کوچه واقع است. طلاب بسیاری در حال رفت و آمد هستند. انتهای کوچه نیز بازار کتب عربی و حوزوی است. مزار علامه امینی و کتابخانه اش در اواسط این کوچه که نامش را به خاطر ندارم، قرار دارد. زیارت و روایتگری هم که تمام می شود هر کسی مشغول سفلی و عکس گرفتن از دوست یا خودش می شود.

نماز های پنجگانه را در این دو روز همیشه به جماعت و در حرم می خوانیم و پس از آن به سخنرانی های بعثه مقام معظم رهبری گوش می دهیم، خیلی حال خوبی دارد، ایام اعتکاف سال پیش هم همین طور بود تمام نماز ها به جماعت و سخنرانی و قرآن.

صبح روز سوم فرا می رسد و کم کم دلتنگی همه را فرا می گیرد و سعی می کنند از این دقایق آخر به خوبی استفاده کنند، ساعت 7 صبح از حرم به سمت هتل حرکت می کنم، کبوترهای مجاور حرم امام علی (ع)، جایگاه چندان مناسبی ندارند و در اطراف حرم هر جا که آذوقه ای یافته شود، پرسه می زنند. مجاور در باب الرضا(ع) که با فنس از ورودی حرم جدا شده فضای خالی وجود دارد که بخشی از کبوتران آنجا جمع می شوند. از پشت فنس ها پسر بچه هایی هستند که بسته های 50 گرمی گندم را به قیمت 1000تومان می فروشند.

صبح یکشنبه بعد از صبحانه راهی زیارت مسجد تاریخی کوفه می شویم، بارها درباره این مسجد مطالب متنوعی شنیده ایم. داخل اتوبوس، سلیمانی دقایقی را به روایت تاریخ این مسجد اختصاص می دهد. یکی از مسافران، بانی خرید «رانی» برای زائران دانشجوی مسجد کوفه می شود. البته بر سر بانی شدن هر یک از اماکن زیارتی و خرید رانی و نوشیدنی دعواست. خواندن فاتحه برای شادی روح اموات بانی، ثواب عظیمی است که نثار درگذشتگان می شود، بیاد دوستان خوابگاهی می افتم که آن ها هم گاهی شبها بانی می شدند و ثوابی برای امواتشان جمع می کردند.

پس از زیارت مرقد مطهر میثم تمار که در کنار خیابان اصلی واقع شده به سمت مسجدکوفه حرکت می کنیم. این مسجد دارای مقامات بسیار است. مقام حضرت جبرئیل، حضرت ابراهیم(ع)، حضرت مسلم، حضرت خضر، حضرت نوح(ع)،حضرت آدم(ع) و حضرت زین العابدین (ع). همه این مقامات دارای اعمال خاص و نمازهای مستحبی است که ادای آنها ساعاتی وقت می طلبد. ستون عظیم این مسجد، مقام دکه القضاء، جایگاه قضاوت امیرالمؤمنین (ع) و حل و فصل مشکلات مردم، مقام بیت الطشت، محل آشکار شدن یکی از معجزات امیرالمؤمنین (ع)، مقام دکه المعراج، مقام حضرت آدم(ع) که امیرالمؤمنین (ع)، امام حسن و امام سجاد (ع) در این جا نماز خوانده اند، از جمله ویژگی ها و مشخصه های این مسجد است که هر کدام شرح مفصل تاریخی، عبادات کثیر و فضایل بی شماری دارد. مزار مسلم بن عقیل و امیرمختار ثقفی؛ منتقم خون حسین بن علی (ع) که این روزها زائر بی شمار دارد و مزار هانی بن عروه از بزرگان کوفه که پس از پناه دادن به مسلم بن عقیل (ع) توسط عبیدالله بن زیاد دستگیر و به شهادت رسید، نیز در کنار این مسجد واقع است. درکنار محراب امیرالمؤمنین (ع) دو رکعت نماز به جا می آوریم و داخل صفی می شویم که به زیارت محراب امیرالمؤمنین (ع) و شهادتگاه آن حضرت (ع) منتهی می شود. پس از زیارت مسجد کوفه، از مسجد خارج می شویم.

مسجد سهله یکی دیگر از مساجدی که مقصد بعدیست روایات بر این نکته تصریح دارند که تمامی پیامبران در این مسجد حضور یافته اند. شیعیان به عشق مسجد سهله به زیارت جمکران می روند، ما هم چند باری به اتفاق همکلاسی ها، اتوبوسی کرایه می کردیم و سه شنبه ها به جمکران و قم می رفتیم.

بخشی از فضای معنوی و روحانی این سفر را مدیون روحانی کاروان هستیم. پیشگامی او در اقدامی خیر موجب می شود تا زائران مبلغی را جمع آوری و جهت کمک به بازسازی مسجد سهله به ستاد بازسازی هدیه نمایند.

پس از انجام اعمال مسجد سهله به سمت کربلای معلی حرکت کردیم، با یک ساعت و نیم تأخیر به سمت مزار دو طفلان مسلم حرکت می کنیم. مزار دوطفلان مسلم در شهر مصیب و در کنار فرات واقع شده است.

مزار فرزندان حضرت مسلم بن عقیل، به نام های محمد و ابراهیم در 45 کیلومتری کربلا واقع است.ساعت 11 و نیم به حرم دو طفلان رسیدیم. این حرم همچون اکثر اماکن متبرکه عراق در حال بازسازی است. ابراهیم و محمد هر دو از ضریح برخوردارند. زائران پس از ورود به حرم به اقامه نماز و زیارت می پردازند و سپس به ایوان صحن بر می گردند.در بازارچه حرم دوطفلان، انواع خرمای خشک و تازه، شیره خرما و لباس های رنگارنگ در حال فروش است، تعدادی از هم کاروانی ها خرید می کنند و همین کار باعث تاخیری نیم ساعته در برنامه می شود.

ساعت حدود 1 است به 4 کیلومتری کربلا رسیده ایم، کمی که چشم را گرد کنی و فراخ ببینی، گنبد و گلدسته های حرم امام حسین (ع) از پلی که اتوبوس از آن بالا می رود از سمت چپ شیشه اتوبوس از دور قابل رویت می شود.به هتل که رسیدیم، برنامه ها اعلام می شود، نماز را در نمازخانه خواندیم مانند گذشته، ساعت زیارت اول تعیین شد.

در این زیارت از لحظاتی که بیرون هتل منتظر بقیه بودیم اشک ها سرازیر بود تا هنگاهی که به باب القبله رسیدیم، مسیر کوتاه بود، تپش قلب ها صدایی بود که اگر گوش می دادی شنیده می شد، بالاخره فراق تمام شد، مقابل درب ورودی ایستاده ایم، اذن دخول خوانده می شود زمین و آسمان یکصدا حسین را صدا می زند، راه می رویم و می رویم، من به پایین پای حضرت رسیده ام شور، شکوه، شوق و اشک نمی دانم دلم چرا اینگونه است، دوباره همه دوستانی که التماس دعا داشتند مقابل چشمم می آیند.

در سلام اول علاوه بر حضرت سیدالشهدا(ع)، حبیب بن مظاهر، قتلگاه شهدا و همچنین ضریح شهدای کربلا را زیارت کردم؛ اما ضریح سید ابراهیم مجاب؛ فرزند حضرت موسی بن جعفر (ع) به دلیل تعمیرات قسمت ورودی آقایان بسته بود و توفیق زیارت از نزدیک سلب شد.

در اولین لحظات بامداد روز دوم اقامت مان در کربلا به زیارت بارگاه حضرت امام حسین (ع) رفتیم، حد فاصل حرم های حضرت امام حسین (ع) و حضرت ابوالفضل العباس (ع) را بین الحرمین می گویند. ما از در وسط وارد بین الحرمین شدیم. بین الحرمین محل تجمع خانواده های عراقی است به ویژه شب های جمعه که برای زیارت تا ساعاتی از شب را در این مکان اتراق می کنند.

چند میز در کنار هم در برابر بساط چایی چیده شده و روی میز مملو از استکان های کوچکی است که تنها دو جرعه چای در آن جای می گیرد. عراقی ها چای را به قدری می جوشانند که رنگ آن به قهوه می زند، سپس شکر را داخل آن می ریزند و مخلوط می کنند و شما را از مصرف قند بی نیاز می کنند.

اما درباره فضیلت زیارت امام حسین (ع) روایات و اخبار بسیاری وارد شده است. در برخی از روایات، زیارت امام حسین (ع) معادل حج عمره و جهاد بلکه بالاتر و افضل است به درجات و باعث مغفرت، سبکی حساب، بلندی درجات و فضایل و حسنات بی شمار دیگر است. او حج را نیمه تمام رها کرد تا به «جهاد» در راه خدا بپردازد و جان عزیزش را در راه خدا و فدای اسلام کرد تا دین جدش احیا شود، لذا شرافت این مکان مقدس از سایر مکان ها بیشتر است. چرا که اینجا محل رفت و آمد ملائکه الهی است.

زیارت خیمه گاه امام حسین (ع) و یاران با وفایش نیز حال و هوای دیگر دارد. خیمه گاه در جنوب غربی حرم مطهر حسینی قرار دارد که روز دوم مقصد ما شد، پس از آن به زیارت دوره و مقام هایی که در اطراف حرمین هستند، مانند مقام امام زمان(عج) و امام صادق(ع) و تله زینبیه(س) رفتیم و تقریبا همه جا را زیارت کردیم.

در این مدت هربار که برای نماز به حرم می رفتیم برای مسیر بازگشت بین الحرمین را انتخاب می کردم تا پس از سلام به سالار شهیدان به علمدارش نیز ارادتی کنم، به قولی که می گوید: «ای که حاجت ز حسین می طلبی دقت کن، پرچم شاه رو به سوی حرم عباس است.»

پس از سه روز حضور در کربلا و زیارت و توسل های متمادی بالاخره رسید لحظاتی که هنوز مانده، انگار همین چند دقیقه قبل بود که مقابل هتل رسیدیم و لحظه شماری می کردیم برای سلام اول مقابل باب القبله، اما زمان تمام شده بود و باید آماده می شدیم برای فراقی دوباره!