به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد عمره دانشگاهیان به نقل از پایگاه اطلاع رسانی حج از مدینه منوره ، در بین الحرمین با زائری که دهه سی را هنور نگذرانده بود روبرو شدم. حالت توجه او به حرمین مرا جذب خود کرد با او گفتگویی کوتاه را داشتم و متوجه شدم که در حال دل کندن از مدینه است که سخت است.

حتي زماني كه به شوق ديدار كعبه از مدينه مي روي، بار غمي تلخ را روي قلبت احساس مي كني. اهل بيت عليهم السلام هميشه موقع  آمدن به مدينه خوشحال و هنگام رفتن از مدينه غمگين بودند.
شايد شما هم هروقت مشرف شويد -ان شاءالله- روزي كه مي خواهيد از مدينه برويد  همين حال را داريد و شايد شما هم به ياد وداع امام حسين در شب  بيست و هشتم رجب سال شصت از مدينه باشيد و چقدر جانسوز ... (البته در غير مدينه هم هيچ وداعي بي ياد حسين نيست! اصلا واژه ي "وداع" در ذهن ما اول روضه وداع آقامون امام حسين را تداعي مي كنه -خصوصا وداع با  سكينه خانم سلام الله عليها- بعد مصاديق خودمون مثلا وداع با خانواده و...)
مدينه،مدينه ...  هيچ شهري مثل مدينه نيست. اينجا شرافت
عظيمي دارد. و امتيازي خاص، اينجا نيمي از معصومين عليهم السلام هستند؛ مدفن شش معصوم عظيم الشأن و به روايتي منزل امام عصر ارواحنا فداه هم در مدينه است يعني هفت معصوم از چهارده معصوم؛ ولي خانه معشوق كجاي مدينه است، هيچ كس نمي داند!
اي نسيم سحر آرامگه يار كجاست؟             منزل آن مه عاشق كش عيار كجاست؟
 پایان پیام.اجاقی
http://hajj.ir/hadjwebui/news/wfShowOpinion.aspx?id=49475&searchStr=