به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد عمره دانشگاهیان به نقل از ایکنا،آيت‏الله‌العظمی سبحانی، مرجع عاليقدر جهان تشيع، در گفت‏وگوی اختصاصی با خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا)، درباره شخصيت آيت‏الله معرفت اظهار كرد: خداوند در آيه 9 سوره مباركه اسرا می‏فرمايد: «ان هذا القرآن يهدی للتی هی اقوم». رسول اكرم(ص) نيز بعد از رحلت‏شان دو يادگار سنگين و ارزشمند در ميان امت نهادند كه يكی كتاب خداوند و ديگری اهل بيت(ع) و عترت آن حضرت(ص) است.

وی افزود: خوشبختانه امير مؤمنان(ع) نخستين كسی است كه به تفسير قرآن پرداخته و ديگر مفسران تلاميذ ايشان هستند. از نظر مسلمانان (عامه) مفسر بزرگ ابن عباس است كه در واقع شاگرد امير مؤمنان است. بعد از پيامبر اكرم(ص) عترت ايشان پيوسته در شرح و تبيين قرآن كوشش كردند و در حقيقت معلمان قرآن بودند.

اين مرجع عاليقدر شيعه با بيان اين‏كه پس از اهل بيت(ع)، علمای شيعه به قرآن اهتمام ويژه‏ای داشتند، تصريح كرد: علمای شيعه كه جمعی از آنان اصحاب عترت رسول اكرم(ص) و گروهی هم كه از رهروان غيبت آن بزرگواران بودند، تفسيرهای متعددی بر قرآن نوشته‏اند و نويسندگی آنان هم يك نواخت نيست.

وی با اشاره به رويكردهای مختلف تفسيری به قرآن كريم، بيان كرد: برخی از علمای شيعه آمده‏اند و لغات قرآن را شرح و معنی كردند، گروهی آمدند و ناسخ و منسوخ قرآن را معين كردند، برخی ديگر اسباب نزول، و گروهی هم تفسير قرآن را نوشتند.

آيت‌الله‌العظمی سبحانی با بيان اين‏كه بحمد الله از نظر افتخار، شيعه قدم اول را در مورد تفسير قرآن برداشته است، تصريح كرد: برخی از اين آثار بر اثر جنگ‏ها و غارت‏ها و ستم‏هايی كه بر شيعه رفته است، اكنون در دست ما نيست، اما برخی ديگر در اختيار ما هست. علاوه بر اين، فهارس كتب حاكی از زحمات بيشماری است كه علمای شيعه درباره قرآن كشيده‏اند.

اين مرجع جهان تشيع خاطرنشان كرد: اين‏كه می‏گويند قرآن در ميان شيعه مهجور است، سخنی بسيار بی‏پايه و اساس است. هيچگاه قرآن در ميان شيعه مهجور نبوده و نخواهد بود. چگونه می‏شود كه پيامبر اكرم(ص) قرآن را ثقل اكبر نام می‏دهد و آن در ميان ما مهجور باشد.

نويسنده تفسير «منشور جاويد» بيان كرد: تفاسير شيعه را در طول زمان در آخرين جلد تفسير «مفاهيم القرآن» نوشته‏ام. تا آنجا كه من تتبع كردم، شيعه در حدود 120 مفسر در طول چهارده قرن دارد. يكی ديگر از افتخارات شيعه اين است كه اولين بار پايه تفسير موضوعی را نهاده است. غالبا مفسران تفسير ترتيبی دارند و از اول قرآن تا حدی كه بتوانند تفسير می‌كنند، ولی اولين بار تفسير موضوعی در شيعه به وجود می‏آيد.

آيت‌الله‌العظمی سبحانی با بيان اين‌كه آيات الاحكام نوشته شده در شيعه خود نوعی تفسير موضوعی است، اظهار كرد: فرض كنيد در كتاب طهارت، مجموع آيات و رواياتی كه درباره طهارت است و در كتاب صلاة مجموع آياتی كه درباره نماز است، در كتاب صوم مجموع آياتی كه درباره روزه است، جمع شده است.

وی با اشاره به ابواب مختلف بحارالأنوار تصريح كرد: خوشبخانه مرحوم علامه مجلسی، گام بلندی در اين زمينه برداشته است و تفسير موضوعی دارد. اگر از اول بحار الانوار تا آخر آن را مطالعه كنيد، به هر بابی كه می‏رسد، آيات آن باب را نمی‏آورد و بعدا وارد احاديث مرتبط با آن باب می‏شود. ان‌شاءالله در نظر داريم مجموع تفسير موضوعی علامه مجلسی را در كتاب بحارالأنوار استخراج كنيم و به صورت كتابی تك جلدی ارائه دهيم.

نويسنده كتاب «مدخلی بر مسائل جديد كلامی» با اشاره به جايگاه علوم قرآن در تفسير قرآن، بيان كرد: يكی از نقاط مهمی كه در تفسير لازم است، علوم قرآن است. علوم قرآن را شيعيان غالبا در مقدمه تفاسير می‏نوشتند. به عنوان نمونه تفسير «صافی» مقدمه را اختصاص داده به علوم قرآنی و همچنين مرحوم طبرسی اين مسائل را در اوايل مجمع‏البيان آورده است.

آيت‌الله‌العظمی سبحانی با بيان اين‌كه تعداد كسانی كه علوم قرآنی را به صورت مستقل تدوين كردند، كم بوده است، تصريح كرد: مرحوم آيت‏الله معرفت كه رضوان خداوند بر او باد، در حقيقت قهرمان علوم قرآن است كه توانست در عصر ما مجموع علوم قرآنی را در هفت جلد به نام التمهيد منتشر كند. نه تنها ناقل باشد، بلكه محقق هم باشد.

اين مرجع عاليقدر جهان تشيع افزود: علامه مجلسی در هر موضوعی كه رسيده، با نقل اخبار و احترام به جايگاه آن، خودش نيز نظر داشت؛ در حقيقت كار بزرگ ايشان همان مسئله علوم قرآنی است كه در شيعه در مقدمه تفاسير بوده و ايشان به عنوان مستقل بحث كرده است. همانند كتاب «الأتقان فی علوم القرآن» سيوطی و يا كتاب «البرهان فی علوم القرآن» زركشی.

آيت‌الله‌العظمی سبحانی در بيان وجه تمايز كتاب‌های علوم قرآن اهل سنت و كتاب «التمهيد» مرحوم آيت‌الله معرفت اظهار كرد: آن تأليفات بيشتر ناقل بيانات گذشته هستند، اما آيت‏الله معرفت يك محقق هست و انصافا خلأی را كه در اين بخش بود، پر كرد. كتاب «التمهيد» هر كجا كه برود، افتخار آيت‏الله معرفت و افتخار حوزه علميه و شيعه است؛ زيرا اين كتابی است كه تنش ندارد و در عين حالی كه تحقيق دارد خالی از تنش است.

پایان پیام.اجاقی

http://www.iqna.ir/fa/news_detail.php?ProdID=540972