به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد عمره دانشگاهیان به نقل از خبرگزاری شبستان، سال سيزدهم بعثت مبدا هجرت حضرت رسول(ص) از مکه معظمه به مـديـنـه مـنـوره بود و در آن شـب در غـار ثـور مـخفي شد و حضرت امير(ع) جان خود را فـداي جـان شـريـف او نـمـود و در جـاي آن حـضـرت خـوابـيـد و از شـمـشـيـرهـاي قـبـايـل مـشـرکان پـروا نـکـرد تا فـضـل خـود و مـواسـات و بـرادري خـود بـا رسول خدا(ص) را آشکار کند.

روز اول:

عـلمـاء گـفـتـنـد مـسـتـحـب اسـت کـه بـراي تـشـکـر نـعـمـت سـلامـتـي رسول خدا(ص) و اميرالمؤمنين(ع) روزه بدارند و زيارت آن دو بزرگوار در اين روز مـنـاسـب اسـت. سـيـد بـن طـاووس در اقـبـال بـراي ايـن روز دعـايـي نقل کرده و در اين روز، به قول شيخ طوسي و کفعمي حضرت عسکري (ع) وفـات کـرده اسـت و مشهور روز هشتم است. شايد در چنين روزي شروع بيماري آن حضرت بوده است.

روز نهم:

ايـن روز، روز عـيـد بزرگ است و براي آن شرح مفصلي است که در جاي خـودش ذکر شده است و روايتي نقل شده که هر که در اين روز چيزي انفاق کند، گناهانش آمـرزيـده شـود. گـفـتنـد کـه مـسـتـحـب اسـت در ايـن روز اطـعام برادران مؤمن و خشنود گردانيدن آنها و توسعه دادن در نفقه و پوشيدن لباس هاي نو و شکر و عبادت حق تعالي است.

روز دوازدهم:

در ايـن روز بـه قـول شـيـخ کـليني و مسعودي و مشهور بين عامه ولادت با سعادت حضرت رسـول(ص) اسـت و مـسـتـحـب اسـت در آن خـوانـدن دو رکـعت نماز در رکعت اول بـعـد از حمد، سه مرتبه سوره جحد "قل يا ايها الکافرون" و در رکعت دوم سه مرتبه توحيد و همچنين در اين روز آن حضرت به مدينه وارد شدند.

روز شانزدهم:

در کتاب کامل شيخ بهائي است که اهل بيت امام حسين(ع) در اين روز وارد شام شدند.

شب هفدهم:

شب ولادت حضرت خاتم الانبياء(ص) و شب بسيار مبارکي است و سيدبن طاووس نقل کرده که معراج آن حضرت در مثل چنين شبي بوده است.

روز هفدهم:

ايـن روز بـنـابـر مشهور بين علماي اماميه روز ولادت باسعادت حضرت خاتم الانبياء، محمدبـن عـبـد الله(ص) است و معروف آن است که ولادت با سعادت آن حضرت در خـانـه خـودش و در وقـت طـلوع فـجـر روز جـمـعـه عـام الفيل در ايام سلطنت انوشيروان در مکه معظمه واقع شده است.

روايت شده که در صبح ولادت آن جناب هر بتي که بر روي زمين بود به رو افتاده بود و ايوان کسري بلرزيد و 14 کنگره از آن سقوط کرد. آب درياچه ساوه خشکيد و در وادي سماوه آب جاري شد و آتـشـکـده فـارس خـامـوش شـد.

درصـورتـي کـه هـزار سـال بود که خاموش نشده بود و در آن شب نوري از طرف حجاز ظاهر شد و منتشر گرديد تـا بـه مـشـرق عـالم رسـيـد و در آن صـبـح تخت هر پادشاهي از پادشاهان دنيا سرنگون شـده بـود.

در آن روز هـيـچ سلطاني نتوانست سخن بگويد و تمام آن ها گنگ شـده بـودنـد و علم کاهنان و سحر ساحران باطل شد و ميان هر کاهن و همزاد او که براي او خبر مي آورد، جدايي افتاد.

ابليس در آن وقت صيحه زد و ناله نمود و شيطانک هاي خود را جـمـع کـرد. آنـهـا گـفتند: اي آقاي ما چه شما را فزع و ناراحتي آورده است؟ گفت: واي بر شـمـا، بـه يـقـين حادثه عجيبي در زمين پديد آمده است که از زمان بالا رفتن عيسي تـاکـنون پديد نيامده بود، برويد و بگرديد و ببينيد چه حادثه اي رخ داده است و براي مـن خـبـر آن را بـيـاوريـد، آنـهـا رفتند و برگشتند و گفتند: خبري نيافتيم.

ابليس گفت: اسـتـعـلام ايـن امـر کـار خـود من است ، پس فرو رفت در دنيا و جولاني کرد تا به حرم مکه رسـيـد، ديـد کـه اطـراف حـرم را مـلائکـه احـاطـه کـرده انـد، خـواسـت داخـل حـرم شـود کـه بـر او صـيـحـه زدنـد، بـرگـشـت و از طـرف کـوه حـرا داخـل شـد جـبـرئيـل او را صـيـحـه زد کـه بـرگـرد، لعـنـت خـدا بـر تـو بـاد.

گـفـت: اي جـبـرئيـل، از تـو سـوالي دارم بـگو که امشب چه اتفاقي افتاده است؟فرمود: ولادت محمد(ص) واقع شده، گفت، از براي من در او نصيبي هست ؟فرمود: نه گفت: در امت او بهره اي دارم ؟ فرمود: بلي
گفت: راضي شدم و همچنين روايت شده که چون آن حـضـرت متولد شد، بت هايي که در کعبه گذاشته بودند. همه به رو پايين افتادند و چون شـب شـد. نـدايـي از آسـمـان بـلنـد گـرديـد کـه "جـاء الحـق و زهـق البـاطـل ان البـاطـل کـان زهـوقا . . ."

آن شب سراسر دنيا روشن شد و هر سنگ و کلوخي و درختي که بود، خنديد و هر چه که در آسمان و زمين بود خدا را تسبيح کرد و شيطان فرار کـرد و مـي گفت: بهترين امتها و بهترين خلايق و گرامي ترين بندگان و سرور عالميان مـحـمـد (ص) اسـت.

ايـن روز (هـفـدهـم ربـيـع الاول ) روز بـسـيـار شـريـفـي اسـت و از بـراي آن چـنـد عمل است.

1) غسل

2) روزه و بـراي آن فـضـيلت بسيار است و روايت شده که هر که اين روز را روزه بگيرد خـدا ثـواب روزه يک سال را براي او بنويسد و اين روز يکي از آن چهار روزي است که در تمام سال به فضيلت روزه ممتاز است.

3) زيارت حضرت رسول (ص) از نزديک يا دور
4) زيـارت امـيرالمؤ منين(ع) به همان زيارتي که حضرت صادق (ع) انجام داده، و تعليم محمد بن مسلم فرموده است.

5) در وقـتـي کـه روز بـالا بـيايد دو رکعت نماز کند در هر رکعت بعد از حمد ده مرتبه انا انـزلنـاه و ده مـرتـبـه تـوحـيـد بـخواند و بعد از سلام در مصلاي خود بنشيند و اين دعا را بخواند: اللهم انت حي لا تموت ...

6) آن که مسلمانان ، اين روز را تعظيم نمايند و تصدق و خيرات نموده و مؤ منين را مسرور کـنـنـد.
و بـه زيـارت مـشـاهـد مـشـرفـه رونـد و سـيـد بـن طـاووس در اقـبـال شـرحـي از لزوم تـعـظـيـم ايـن روز ذکـر نموده و فرموده که من گروهي از نصاري (مـسـيـحـيـان ) و جـمـعـي از مـسلمين را يافتم که تعظيم فراواني از روز ولادت عيسي (ع) مـي نـمـايـنـد و تـعـجـب کـردم کـه چـگـونـه مـسلمانان قانع شدند که روز ولادت پيامبرشان که اعظم از همه پيامبران است به اين مرتبه از تعظيم و گراميداشت باشد که کمتر از تعظيم مسيحيان است.

پایان پیام.اجاقی

http://www.shabestan.ir/newsdetail.asp?newsid=88112712013620&code=