به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد عمره دانشگاهیان به نقل از خبرگزاری مهر از زنجان، اینجا زنجان است، شهر عشاق الحسین، فردای عاشوراست و گویی بر شهر خاک مرده پاشیده اند، ساعتها قبل از حرکت دسته‌ عزاداری خیابانهای منتهی به مسجد زینبیه اعظم زنجان و امامزاده حضرت سید ابراهیم مسدود می‌شود.

سکوتی غمبار بر خیابانهای شهر ریخته‌اند، خیابانهای ماتم‌زده در انتظارند. با آغاز ساعات منع عبور و مرور خودروها در خیابانها بر شمار جماعتی که پیاده به سوی مرکز شهر می‌شتابند هر لحظه بیشتر می شود.

فریاد یاحسین،‌ یاحسین و یازینب گوش فلک را کر می‌کند. دسته عزاداری و ذاکران مصیبت شیردختر حجت خدا همانقدر طوفانی است که خطبه این بزرگ بانو در شام.

اشک هم ماتم می‌گیرد در مصیبت زینب، مردم زنجان امروز از مسجد زینبیه این شهر برخاسته‌اند تا بر مصائب زینب بگریند. مگر نه اینکه "کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود".

آری امروز یازدهم محرم است یک روز پس از واقعه عاشورا، روزی که لشکر خائنین سرمست از جنایت خونین خود کاروان اسرا را فراروی خود دارند و سرهای 72 ستاره خاکی بر سر نیزه هاست. زینب به دنیا آمده بود تا صبر را شرمنده کند، به دنیا آمده بود، تا پرچم برادر را در دست بگیرد و ادامه دهنده نهضتی باشد که تا قرنها بعد، الگوی همه آزادگان جهان باشد.

بی شک کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود، اگر نبود تا اشک از گونه یتیمان پاک کند، تا پیام برادر را در کاخ کفر به صدای بلند فریاد کند و عاشورایی دیگر بیافریند، امروز نهضت حسینی نبود.

این همه آدم با پیراهن مشکی، در این هوای سرد، گردهم می آیند تا کاری با رنگ و بوی زینبی کنند و پیام قیام کربلا را که نسل به نسل، سینه به سینه، ثبت و نقل شده بر خیابانهای این شهر فریاد کنند که شیرزن کربلا، دختر علی مرتضی چقدر مصیبت کشید اما سرافراز ایستاد و نام حسین را زنده نگه داشت و این خود کافی است تا دوباره صدها هزار نفر در خیابانهای زنجان گردهم آیند.

در مسیر حرکت کاروان از مدینه تا به کربلا و شهرهای کوفه، بعد از شهادت امام حسین و حضرت عباس و حضرت علی اکبر کسی نبود تا کاروان ستم دیده و داغ دیده کربلا را سرپرستی کند جز زینب(س). در تاریخ خوانده ایم که وقی کاروان اسرای کربلا به شهر های مختلف  می رسید، برخی هوس می کردند که زنان و دختران را به عنوان کنیز خریداری کنند و وقتی زینب (س) در مقابل آنان می ایستاد و تنبیه شان می کرد، آن عده خیال خود را فراموش می کردند، زیرا کسی را می دیدند که چونان حسین(ع) چون کوه پشت کاروان ایستاده است.

آنحضرت در تمامی مراحل با کاروان مصیبت دیده کربلا همراه بود و تمامی حرف های یاوه گویان و مزدوران را با شجاعت و رشادت پاسخ دادند. این ها نشان می دهد که عنوان نائبه الحسین به شایستگی در خور ایشان است.

تاریخچه زینبیه زنجان

در روزگار گذشته باغچه ای درون کهن دژ زنجان  قرار داشت که صاحب باغچه هر روز از گوشه ای از باغچه که در آن گلهای محمدی روئیده بود صدای ناله و یا زینب می شنید گاهی گویی چراغی زیر گلها روشن می شود بدین ترتیب صاحب باغچه تصمیم می گیرد آن قسمت را به تکیه ای تبدیل کرده و نام آن را زینبیه بنهد و از این رو محلی که باغچه در آن قرار داشت از آن زمان تاکنون به محله زینبیه معروف می شود.

به گفته حاج سجاد احمدپور رئیس هیئت امنای زینبیه این اتفاق بین سالهای 1020 تا 1022 هجری قمری رخ داده است. وی عنوان می کند تا زمانیکه صاحب باغ زنده بود هر ساله در ایام محرم و صفر به مدت دو ماه محل مذکور را سیاه پوش می کرد و مراسم عزاداری و سوگواری سالار شهیدان و سرور آزادگان جهان در آن محل برگزار می شد.

وی در زمان حیات خود وصیت می کند پس از وفاتش مراسم عزاداری را همه ساله برگزار کنند و هزینه آن را از عایدی باغچه تامین کنند.

به گفته احمدپور این محل سه بار تجدید بنا شده است بار اول در سال 1092 هجری قمری که با تیر چوبی احداث می شود بار دوم در سال 1292 بانویی به نام زینب هزینه تبدبل آنرا به مسجد متقبل می شود و بار سو م در سال 1395 هجری قمری مطابق با سال 1354 شمسی به همت مردم زنجان و عاشقان اهل بیت (ع)| این مسجد تجدید بنا شده است در چند سال اخیر نیز برای توسعه فضا چهار باب از ساختمانهای همجوار مسجد خریداری شده و در توسعه مسجد زینبیه اعظم زنجان از آن استفاده شده است.

عضو هئیت امنای مسجد زینبیه اعظم زنجان گفت: علاوه بر برگزاری مراسم عزاداری در این مکان، فعالیتهای فرهنگی دیگری نیز در این مکان اجرا می شود که یکی از آنها راه اندازی موسسه قرض الحسنه مسجد زینبیه اعظم زنجان است.

وی افزود: این موسسه در راستای رفع مشکلات اعضای هیئت مکتب الزینب و همشهریان ایجاد می شود که تاکنون افرادی نیز برای حمایت از این موسسه قرض الحسنه اعلام آمادگی کرده اند. 

پایان.اجاقی