به گزارش خبرنگار اعزامی لبیک از نجف اشرف، در این مسجد علاوه بر نماز جماعت، مراسم عزاداری ماه محرم هرسال در آن برگزار می‌شود، در سال ۱۳۲۳ هجری قمری تجدید بنا شد و آیت‌الله‌العظمی سید محسن حکیم ساختمان آن را توسعه داد. این مسجد به نام‌های دیگری چون "الحمام" و "القیساریه" نیز شهرت دارد.

تاریخ بنیان‌گذاری این مسجد به اوایل قرن سیزدهم قمری به دوران شیخ حسین نجف (متوفای ۱۲۵۱ هجری قمری) بازمی‌گردد. اما شکل کنونی آن مربوط به سال ۱۳۲۳ هجری قمری است. علت نام‌گذاری آن به «هندی» و نام‌هایی همچون "الحمام" و "القیساریه" به خانواده‌ای از کشور هند اشاره دارد. این خانواده یکی از ثروتمندترین خانواده‌های شهر نجف بود و نام (خان محمد هندی) به‌عنوان مرمت کننده این مسجد که به وسیع‌تر شدن آن انجامید، نیز ذکرشده است.

ویژگی‌های معماری

تا سال ۱۳۷۵ هجری قمری در شهر نجف همانندی نداشت تا اینکه آیت‌الله‌العظمی سید محسن حکیم به توسعه آن همت گماشت و به همین دلیل نیز دو خانه مجاور این مسجد را خریداری و در نتیجه بخش مسقف آن به بخش غیر مسقف پیوند داده شد.

بخش مسقف این مسجد دارای ستون‌ها و ایوان‌های بلند و کنده‌کاری‌شده است که به آن جنبه تاریخی بسیار زیبایی داده‌اند. این مسجد تقریباً مربع شکل است و کتابخانه آیت‌الله حکیم و آرامگاه وی در سمت شمال آن قرارگرفته است. قطعه زمینی نیز جهت دفن علمای خاندان حکیم در نظر گرفته‌شده است که درب آن به صحن مسجد هندی باز می‌شود. آیت‌الله حکیم دارای 10 فرزند پسر بود که 7 نفر از آنان به شهادت رسیدند.

محل برپایی دروس حوزوی

جامع هندی در طول تاریخ خود به‌عنوان مدرسه‌ای دینی شناخته‌شده و بر منبر آن بسیاری از فرهیختگان این شهر و اساتید حوزه علمیه نجف نشسته‌اند. نمازهای جماعت فراوانی به امامت بزرگان خاندان‌های نجف همانند (شیخ حسن، شیخ جواد، شیخ محمد، شیخ طه) و امام خمینی (ره) برگزارشده است و شخصیت‌هایی همچون شیخ محمدرضا طالقانی و شیخ باقر قمی نجفی در آن نماز به‌جا آورده‌اند.