و علی چه زیبا و آهسته محبت خود را در دلهای کوچک ما جای می دهد و اینک نجف اشرف مدفن مولا چه زیباتر و عظیم تر از آنچه می پنداشتم در برابر دیدگانم خودنمایی می کند .باید گفت از علی که وصف اوصافش را فلک نتواند و زبان، قاصر از مظلومیتش و می پنداریم اگر در زمان او بودیم چه می کردیم ، آیا زبانمان به شرح اوصافش باز می شد یا از مظلومیتش دفاع می کردیم و بر مردمان نادان زمانش می شوریدیم.

راستی اگر بودیم در چه سویی قرار داشتیم ؟ شمشیر به دست، کنارش بودیم یا روبرویش، یا شمشیر در غلاف گوشه عزلت نشسته بودیم؟ و علی چه خون دل ها خورد از دست قوم سر به سجده قرآن خوان .

و اینک علی ابن ابی طالب را داریم که که دستمان از دامان پرورشش کوتاه و اشک ریزان به دیدارش شتافتیم و ناله کنان می گوییم که علی اگر در زمانت می زیستیم با تمام توان با مال و جان بهیاریت می شتافتیم ، اما علی دیگری هم داریم که ولی زمان و نایب بر حق حجت خداست و ما هستیم و او که باید راهمان را برگزینیم، مبادا اصحاب بی بصیرتی برایش باشیم!