شب جمعه برترین شب هاست و برای برترین شب ها ، برترین مولاها ، به کمیل دعایی تعلیم داده که کمیل هم به ما تعلیم دهد .عاشقانه هایی که فقط از کلام علی ( ع ) باریدنش زیباست و البته فقط علی ( ع ) اینقدر عاشق خداست که این گونه برایش عاشقانه بگوید .

شب جمعه شد و من نجفم ... کلام مولای نجف را شب جمعه در نجف نخوانی ، انگاری چیز مهمی را فراموش کرده ای و انگاری نجفت بی کمیل خوانی نجف نمی شود .

مداح امشب دعای کمیل ، مداح ستاد خودمان است . همان که سلام اول مان را خواند و چه با سوز دل خواند ...چه خوب که مداح خودمان دعا را می خواند . دلم میخواست یک بار دیگر صدایش را بشنوم .

به سراغ رفیقم می روم . رفیق جلد سرمه ای عزیزم که همه جای این سفر در دستانم بوده . چند صفحه این رفیق کمی مچاله شده و این مچاله شده ها را چقدر دوست دارم ... رد خشک شده اشک چشمان من است ، وقتی که از پهلوی شکسته می خواندند ، جلوی باب الساعه

صفحات کتاب را مرور می کنم و سراغ فهرست نمی روم . دیدن اسم زیارت ها و دعاها ، خودش حس خوبی می دهد . سوره یاسین ، سوره الرحمن ، دعای توسل و دعای کمیل . صفحه سی و یک.

مداح دارد مناجات قبل دعا را می خواند ، کاش کمی روضه بخواند . شروع کرد به روضه ...

کاش از خدا چیز دیگری می خواستم . روضه وداع حضرت علی ( ع ) و حضرت زهرا ( س ) را می خواند و گریزی می زند به وداع جانسوز عصر عاشورا . بین روضه مدام تکرار می کند که شب جمعه است و شب زیارتی مخصوص سیدالشهداء(ع) .

فوری با همین نیت زیر لب می گویم ، السلام علیک یا اباعبدالله...

درست است که کربلا و بین الحرمین با هم عجین اند و بی هم انگاری چیزی کم است ؛ اما شب جمعه نجف هم بودن مزه خودش را دارد و من مهیا می شوم لذت بزرگ خواندن کمیل را در نجف اشرف در شب جمعه درک کنم . وسط روضه از این لذت و از این افتخار لبخندی به لبم می آید که فوری لبخندم را می پوشانم ؛ همه که نمی دانند به چه فکر می کنم .

از قدیم یک سوال در ذهنم مانده که الان هم جلو افکارم خودنمایی می کند .سوالم هم این است ؛ دقیقاً چه ربطی وجود دارد که شب جمعه که شب ویژه رحمت و مغفرت است ، شب زیارتی مخصوص سیدالشهداء(ع) هم باشد ؟ گویی میان این دو را ارتباطی مستقیم گذاردند که بدانی برای رحمت و مغفرت باید از باب الحسین ( ع ) بگذری .

بگذریم ... هوای کربلا بماند برای بعد . حواسم به دعا باشد .

اللهم اغفر لی الذنوب التی تغیر النعم ... خدایا اگر گناهی کردم که ممکن است موجب شود نعمت نجف آمدن را از من بگیری ، حتماً و فوراً ببخشش .

ظلمت نفسی ... به خودم ظلم کرده ام که زودتر به این سفر نیامده ام ...

فرازهای دعا همان قدر سریع می گذرند که لحظات ناب اقامت من در سفر ... خود مولا هم گفته و چه دقیق و کارا گفته ، الفرصت تمر مر السحاب ؛ فرصت ها هم چون ابر در گذرند ... دعا هم گذشت و به فرازهای پرتکرار یارب رسید . این بخش دعا را کاش آهسته تر بخوانند ...

در نجف که یارب یارب یارب می گویی ، گویی صدایت در همه کائنات می پیچد و این پیچیدن صدا را با عمق جان می شنوی ... مگر امیر مومنان پدر خلقت نیست ، پس وقتی پدر از عمق جان یا رب گفته ، تشعشع مبارک صدایش بر همه آفاق گشته و گشته و می گردد ... آن گونه که پس از قرن ها هنوز به ما که می رسد ، دل می برد.

کاروان های زائرین عتبات دانشگاهیان ، هم نوا با سایر زائرین ایرانی ، در مراسم دعای روحبخش کمیل که از جانب بعثه مقام معظم رهبری در نجف اشرف برگزار می شود شرکت کرده و از این رهگذار ، دل به کلام حضرتی می سپارند که چنان خاضعانه با خدا سخن می گوید ، که سختت می آید بپذیری این همان علی ( ع ) با همه جلال و جبروت و جایگاهش می باشد .

در این مراسم که همه هفته ، شب های جمعه و از حوالی غروب در محل بنای متبرک صافی صفا منعقد می گردد، ابتدا راوی بعثه مقام معظم رهبری به بیان فرازهایی از زندگی حضرت می پردازند و سپس نماز جماعت مغرب و عشا به امامت حجت الاسلام والمسلمین علم الهدی؛ مسئول بعثه مقام معظم رهبری در نجف اشرف اقامه می شود. سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین علم الهدی ، بین دو نماز صورت می گیرد و پس از آن با زمزمه ذاکرین اهل بیت ( ع ) روضه و کمیل خوانی آغاز می گردد .

به گفته حاجی علی اکبری ، نماینده ستاد عمره و عتبات دانشگاهیان کشور در نجف اشرف ، به کاروان های دانشجویی توصیه شده که در شب های جمعه ای که توفیق حضور در نجف اشرف را یافته اند ، از این مراسم معنوی استفاده کنند .

شایان ذکر است در هفته های اخیر ، این مراسم با حضور پرشور کاروان های زائرین عتبات دانشگاهی و با مداحی یارمحمدی ، مداح ثابت ستاد در نجف اشرف برگزار شده است .