پیوندها
وبلاگ
پرسش و پاسخ
۱۳۹۹/۱۲/۰۳ ۰۹:۵۳:۰۳
نهمین امام همام
محمد بن علی بن موسی ، امام نهم شیعیان است که به امام جواد(ع) شهرت دارد. پدر وی امام رضا(ع) و مادرش سبیکه نام داشت که از خاندان ماریه قبطیه، همسر پیامبر اسلام به شمار می‌رود. در برخی از منابع نام مادر ایشان خیزران و ریحانه نیز آمده است.
کُنیه وی ابوجعفر است که معمولاً در روایات تاریخی با عنوان ابوجعفر ثانی ذکر می‌شود تا با ابوجعفر اول یعنی امام باقر(ع) اشتباه نشود.مشهورترین لقب وی جواد است و القاب دیگری همچون تقی، مرتضی، قانع، رضی، مختار، متوکل و منتجب را نیز برای آن حضرت برشمرده‌اند.
ولادت
بر اساس گزارش مورخان، امام جواد(ع) در سال ۱۹۵ه.ق. در مدینه به دنیا آمد. اما درباره روز و ماه ولادت اختلاف نظر وجود دارد. قول مشهور و منحصر به فرد، دهم رجب است که شیخ طوسی در مصباح المتهجد نقل کرده است.
مولودی پر خیر و برکت
امام جواد(ع) در اواخر عمر امام رضا(ع) بدنیا آمد لذا قبل از تولد ایشان و با توجه به اینکه امام رضا(ع) فرزندی نداشت برخی از مخالفین در جامعه شبهه افکنده، می‌گفتند: «امام رضا(ع) نسلی از خود باقی نمی‌گذارد و سلسله امامت قطع می‌شود و در واقع می‌خواستند این سخن پیامبر اسلام را که گفت: «امامان بعد از من دوازده نفر هستند.» دروغ جلوه دهند؛ چرا که اگر امام رضا(ع) دارای فرزند نمی‌شد سلسله امامان در عدد هشت قطع می‌گشت. با توجه به این شرایط وقتی امام جواد(ع) دنیا آمد و وی را نزد پدرش آوردند، امام رضا(ع) فرمود: «این مولودی است که برای شیعیان ما، با برکت‌تر از او زاده نشده است.» هم چنین در روایتی که از ابن اسباط و عباد بن اسماعیل نقل شده می‌گویند: «در حضور امام رضا(ع) بودیم که ابو جعفر(امام جواد) را آوردند. عرض کردیم: «این همان مولود پر خیر و برکت است؟» امام رضا(ع) گفت: «این همان مولودی است که در اسلام با برکت‌تر از او زاده نشده است»
روایاتی از امام جواد علیه السلام
1. مَنِ استَحسَنَ قَبيحا كانَ شَريكا فيهِ ؛ [ . بحار الأنوار ، ج 75 ، ص 82 .]
هر كه كار زشتى را نيك بشمارد ، در آن كار شريك است .
2. مَنِ انقَطَعَ إلى غَيرِ اللّه ِ وَ كَلَهُ اللّه ُ إلَيهِ ؛ [ بحار الأنوار ، ج 68 ، ص 155 .]
آن كه به غير خداوند روى آورد ، خداوند به همو واگذارش كند .
3. مَن شَهِدَ أمرا فَكَرِهَهُ كانَ كَمَن غابَ عَنهُ ومَن غابَ عَن أمرٍ فَرَضِيَهُ كانَ كَمَن شَهِدَهُ؛ [تحف العقول، صفحه ۴۵۶]
هر كه حاضر و ناظر كارى باشد و آن را ناپسند دارد ، مانند كسى است كه [آن هنگام] غايب بوده ، و هر كه در كارى حاضر و ناظر نباشد ، ولى بِدان راضى باشد ، مانند كسى است كه خود در آن حضور (و مشاركت) داشته است .
4. مَن أصغى إلى ناطِقٍ فَقَد عَبَدَهُ فَإن كانَ النّاطِقُ عَنِ اللّه ِ فَقَد عَبَدَ اللّه َ وإن كانَ النّاطِقُ يَنطِقُ عَن لِسانِ إبليسَ فَقَد عَبَدَ إبليسَ؛ ت[حف العقول، حسن بن شعبه حرّانى، ص ۴۵۶]
هر كه گوش به گفته سخنگويى دهد ، در واقع او را پرستيده است . اگر [آن سخنگو] از خدا بگويد ، خدا را پرستيده ، و اگر از شيطان بگويد ، شيطان را پرستيده است.
5. ثَلاثُ خِصالٍ تُجتَلبُ بِهِنَّ المَحَبَّةُ : الإِنصافُ فِي المُعاشَرَةِ، وَالمُؤاساةُ فِي الشِّدَّةِ وَالاِنطِواعِ ، وَالرُّجوعُ إلى قَلبٍ سَليمٍ . [ كشف الغمّة : 3 / 139]
با سه خصلت ، دوستى را به دست مى آورند : انصاف در معاشرت ، همدردى [با ديگران ]در خوشى و ناخوشى ، و داشتن قلبى پاك [از گناهان].
امام جواد علیه السلام در شعر شاعران
آفتابی ز سرا پرده دین
اندر آن لحظه که خورشید فلک سر می زد
حلقه یارمن دل سوخته بر در می زد
دیدم از بُرج شرف گشته عیان ماه رخی
که ز رخ طعنه به خورشید منوّر می زد
بود روشن به شبستان ولایت شمعی
که چو پروانه مَلَک گرد رخش پر می زد
شب میلاد تقی بود کز این مژده رضا
سجده شکرْ به خاک در داور می زد
کاش این منظره را بنگرد و کور شود
خیره چشمی که به او طعنه به ابتر می زد
این جواد است که ظاهر شد از او علم نبی
هر زمانی که قدم بر سر منبر می زد
در شجاعت به خدا بود همانند علی
گر که او دست به شمشیر دو پیکر می زد
جواد قاسمی زاده
جمال ملکوتی
باز بر نخل امامت ثمری داده خدا
آسمان عظمت را قَمَری داده خدا
در بهاری همه زیبایی و امید و صفا
گلشن مهر و وفا را ثمری داده خدا
دهم ماه رجب، لیله قدر دل ماست
وه براین شبْ چه مبارک سحری داده خدا
شب قدر است بخوان سوره کوثر زیرا
به رضا کوثر و قدر دگری داده خدا
به جهانِ بشریت
زِ حریم ملکوت
با جمال ملکوتی بشری داده خدا
تا که در بادیه عشقْ توقف نکند
بازْ این قافله را، راهبری داده خدا
اولیا جمله جوادند، ولیکن ز جواد
جود را جلوه تابنده تری داده خدا
سیدرضا مؤید
