«آموزه هاي اربعين» در نگاه رهبر معظم انقلاب (1)

اولين شكوفه هاي عاشورايي در اربعين شكفته شد و آمدن اهلبيت حسين بن علي(ع) بر سر مزار سيدالشّهدا، در حقيقت امتداد حركت عاشورا بود و با اين كار، به پيروان امام و دوستان خاندان پيغمبر و مسلماناني كه تحت تأثير اين حادثه قرار گرفته بودند فهماندند كه اين واقعه تمام نشد و چنين فاجعه اي، با دفن كردن و به اسارت گرفتن و‌‌ رها كردن اسيران پايان نخواهد يافت و فراموش نخواهد شد.

رهبر معظم انقلاب از اين ديدگاه معتقد است كه آمدن اهلبيت(ع) به كربلا در اربعين، با اين هدف بود كه اعلام كنند: اينجا ميعادگاه بزرگي است كه با جمع شدن در آن، بايد همواره هدف بزرگ اسلام را نيز به ياد بياوريد كه همانا «تشكيل نظام اسلامي» و تلاش در راه آن حتي در حد شهادت است.

«آموزه هاي اربعين» و «درنگ در فرازي از زيارت اربعين» در نگاه رهبر معظم انقلاب، محور اين نوشتار است كه در ويژه نامه اربعين فصلنامه فرهنگ زيارت از منشورات حوزه نمايندگي ولي فقيه در امور حج و زيارت به تازگي به چاپ رسيده است.

آموزه هاي اربعين

۱. احياي ياد كربلا و شهادت

«شهادت بدون خاطره، بدون ياد، بدون جوشش خون شهيد، اثر خودش را نمي‌بخشد و اربعين، آن روزي است كه برافراشته شدن پرچم پيام شهادت كربلا در آن آغاز شد».

رهبر انقلاب، اربعين را احياي ياد حماسه حسين بن علي(ع) در كربلا دانسته، مي‌فرمايد:

«شما فرض كنيد اگر اين شهادت عظيم در تاريخ اتفاق مي‌افتاد، يعني حسين بن علي(ع) و بقيه شهيدان در كربلا شهيد مي‌شدند، اما بني اميه موفق مي‌شدند همانطور كه خود حسين(ع) و ياران عزيزش را از صفحه روزگار برافكندند و جسم پاكشان را در زير خاك پنهان كردند، ياد آن‌ها را هم از خاطره نسل بشر در آن روز و روزهاي بعد محو كنند، آيا اين شهادت فايده اي براي عالم اسلام داشت؟ يا اگر هم براي آن روز اثري مي‌گذاشت، آيا اين خاطره در تاريخ براي نسل هاي بعد هم براي گرفتاري‌ها و سياهي‌ها و تاريكي‌ها و يزيدهاي دوران آينده تاريخ هم اثري روشنگر و افشا كننده داشت؟ اگر حسين شهيد مي‌شد، اما مردم آن روز و مردم نسل هاي بعد نمي‌فهميدند شهيد شده، اين خاطره چه اثري و چه نقشي مي‌توانست در رشد و سازندگي و هدايت و برانگيختگي ملت‌ها و اجتماعات و تاريخ بگذارد؟ مي‌داند هيچ اثري نداشت. آري، حسين(ع) شهيد مي‌شد، خود او به اعلا علّيين رضوان خدا مي‌رسيد؛ شهيداني كه كسي نمي‌فهميد و در غربت، سكوت و خاموشي شهيد شدند، به اجر خودشان در آخرت رسيدند... امام چقدر درس و اسوه مي‌شدند؟»

اربعين نشانگر تدبير خاندان پيامبر(ص) و احياگر حقيقت شهادت است و در اربعين حسيني ياد شهادت حسين(ع) زنده شد. آيت الله خامنه اي با اشاره به اين بُعد از پيام اربعين مي‌فرمايد:

«اهميت اربعين در آن است كه در اين روز، با تدبير الهي خاندان پيامبر ياد نهضت حسيني براي هميشه جاودانه شد و اين كار پايه گذاري گرديد. اگر بازماندگان شهدا و صاحبان اصلي، در حوادث گوناگون ـ از قبيل شهادت حسين بن علي در عاشورا ـ به حفظ ياد و آثار شهادت كمر نبندند، نسل هاي بعد، از دستاورد شهادت استفاده زيادي نخواهند برد. درست است كه خداي متعال، شهدا را در همين دنيا هم زنده نگه مي‌دارد و شهيد به طور قهري در تاريخ و ياد مردم ماندگار است، اما ابزار طبيعي اي كه خداي متعال براي اين كار ـ مثل همه كار‌ها ـ قرار داده است، همين چيزي است كه در اختيار و اراده ماست. ما هستيم كه با تصميم درست و به جا، مي‌توانيم ياد شهدا و خاطره و فلسفه شهادت را احيا كنيم و زنده نگه داريم. اگر زينب كبري و امام سجاد(ع) در طول آن روزهاي اسارت ـ چه در‌‌ همان عصر عاشورا در كربلا و چه در روزهاي بعد در راه شام و كوفه و خود شهر شام و بعد از آن در زيارت كربلا و بعد عزيمت به مدينه و سپس در طول سالهاي متمادي كه اين بزرگواران زنده ماندند ـ مجاهدات و تبيين و افشاگري نكرده بودند و حقيقت فلسفه عاشورا و هدف حسين بن علي و ظلم دشمن را بيان نمي‌كردند، واقعه عاشورا تا امروز، جوشان و زنده و مشتعل باقي نمي‌ماند. چرا امام صادق(ع) ـ طبق روايت ـ فرمودند كه هر كس يك بيت شعر درباره حادثه عاشورا بگويد و كساني را با آن بيت شعر بگرياند، خداوند بهشت را بر او واجب خواهد كرد؟ چون تمام دستگاههاي تبليغاتي، براي منزوي كردن و در ظلمت نگه داشتن مسئله عاشورا و كلا مسئله اهلبيت، تجهيز شده بودند تا نگذارند مردم بفهمند چه شد و قضيه چه بود. تبليغ، اينگونه است.

آن روز‌ها هم مثل امروز، قدرت هاي ظالم و ستمگر، حداكثر استفاده را از تبليغات دروغ و مغرضانه و شيطنت آميز مي‌كردند. در چنين فضايي، مگر ممكن بود قضيه عاشورا ـ كه با اين عظمت در بياباني در گوشه اي از دنياي اسلام اتفاق افتاده ـ با اين تپش و نشاط باقي بماند؟ يقينا بدون آن تلاش‌ها، از بين مي‌رفت. درسي كه اربعين به ما مي‌دهد، اين است كه بايد ياد حقيقت و خاطره شهادت را در مقابل طوفان تبليغات دشمن زنده نگه داشت».

ايشان اربعين را روز بازماندگان شهدا دانسته، با اشاره به سختي مجاهدت امام سجاد و حضرت زينب در صحنه تبليغي و فرهنگي، اين نكته را يادآور مي‌شود:

«درسي كه اربعين به ما مي‌دهد، اين است كه بايد ياد حقيقت و خاطره شهادت را در مقابل طوفان تبليغات دشمن زنده نگه داشت. شما ببينيد از اول انقلاب تا امروز، تبليغات عليه انقلاب و امام و اسلام و اين ملت، چهقدر پرحجم بوده است. چه تبليغات و طوفاني كه عليه جنگ به راه نيفتاد؛ جنگي كه دفاع و حراست از اسلام و ميهن و حيثيت و شرف مردم بود. ببينيد دشمنان عليه شهداي عزيزي كه جانشان ـ يعني بزرگ‌ترين سرمايه‌شان ـ را برداشتند و رفتند در راه خدا نثار نمودند، چه كردند و مستقيم و غيرمستقيم، با راديو‌ها و روزنامه‌ها و مجله‌ها و كتابهايي كه منتشر مي‌كردند، در ذهن آدمهاي ساده لوح در همه جاي دنيا، چه تلقيني توانستند بكنند. اگر در مقابل اين تبليغات، تبليغات حق نبود و نباشد و اگر آگاهي ملت ايران و گويندگان و نويسندگان و هنرمندان، در خدمت حقيقتي كه در اين كشور وجود دارد، قرار نگيرد، دشمن در ميدان تبليغات غالب خواهد شد. ميدان تبليغات، ميدان بسيار عظيم و خطرناكي است».

منبع:ويژه نامه اربعين، فصلنامه فرهنگ زيارت