در یکی از سفرهای عتبات دانشگاهیان در برنامه نجف شناسی،کاروان را به مقام صافی صفا برده بودیم.هنگام عزیمت به سمت حرم،استادی گریه کنان نزد من آمد و گفت:روز اولی است که به نجف آمده ام،تاکنون لذت زندگی را در چیز دیگری می دانستم،ولی امروز که به زیارت امیرالمومنین علی(علیه السلام)آمدم،لذت زندگی را در جای دیگری یافتم که تاکنون بهره ای از آن نداشتم.خواهش می کنم کاری کنید که من در نجف بمانم و از این لذت همیشه بهره مند باشم.

تمام مسافت بین مقام صافی صفا تا حرم امیرالمومنین علی(علیه السلام) را اشک ریخت و من با او درباره این صحبت کردم که تلاش کند و این حال معنوی را حفظ و تقویت نماید.

این استاد دانشگاه با اولین دیدار و زیارت امیرالمومنین(ع) چنان تغییر و انقلابی در وجودش ایجاد شده بود که تمام نگرشش به زندگی تغییر و لذت واقعی در زندگی را درک کرده بود. می گفت می خواهم اینجا نزد امیرالمومنین(ع) بمانم و در همین جا بمیرم...

خاطره از حجت الاسلام والمسلمین سید محمد رضا فقیهی،رئیس پیشین ستاد و از روحانیون کاروان های دانشگاهیان