همیشه به موقع و سروقت به دادم میرسی ، درست لحظه ای که باتلاق زندگی سعی در بلعیدنم دارد. درست لحظه ای که از هرکس وهرجایی فراری ام. ازمیان قلب تپنده تاریخ بیرون می آیی ، از لابلای ادوار میگذری، دستت را به سویم دراز می کنی و لبخند پرمهرت را نثارم می کنی از جنس همان لبخندهایی که به روی حر می زدی شاید. آغوشت همیشه برایم باز است و حریمت آرامترین جای دنیاست.

بگذار راحت بگویمت که نه اکنون و نه هیچ وقت دیگری لایق حضورت نبوده و نیستم و این همیشه آقایی و کرامت توست که مرا می نوازد و مغناطیس وار براده ای سرگردان را می رباید. خودم را به خیل عظیم عاشقان اربعینت می سپارم .

حسین جان ! اکنون این بنده روسیاه تمام نفسها ، قدمها و نگاههایش را درطول این مسیر مقدس و منتهی به تو، نذر ظهور آخرین فرزندت خواهد کرد.نمی شود در مسیر زینب(س) بود و از مهدی صاحب الزمان (عج) یادی نکرد.مولا جان ، من را برای جان نثاری و سربازی فرزندت حضرت مهدی(عج) یاری کن ....

عطیه محقق، دانشجوی ارشد ژنتیک دانشگاه یزد