چشم هایت را باز کن و گوش هایت را

صدای پیچیده در این فضا را بنگر! اینجا، شنیدنش جنس دیگریست...

صدایش،گوش نمی خواهد؛ چشم می خواهد!

همه چیز اینجا یکسره پیغام می دهد.

اینجا، صدای پرنده ها، طنین لبیک یا حسین (ع) را به دلها می چشاند.

اینجا، دلها، یکصدا با عمه سادات است...

شیرزنی که با پای پیاده، به دست نااهل مردمان مدعی ولایتمداری، کوچه گرد شد.

عمه ای که طفلانش را می دید که به خاک و خار می غلتند.

البته هنوز زمان زیادی نگذشته ...

اینجا، هنوز هوا، هوای سیلی و گوش و گوشواره است...

هوای سرهای به نیزه...

هوای معجر های کشیده...

هوای شلاق و خار مغیلان...

هوای علیکنّ بالفرار...

اینجا هوا، بوی سوگ زینب (س) می دهد...