.هشتمین شمس ولایت

بوی گل از بوستان مصطفی آید همی
پیك رحمت از حریم كبریا آید همی

بر مشام جان رسد صاحبدلان را بوی دوست
آشنایان را پیام از آشنا آید همی

ای خراسان! شاد زی كان بلبل شیرین سخن
زین گلستان با دو صد شور و نوا آید همی

تا به نور ایزدی روشن كند آفاق را
خلق را آئینه ایزدنما آید همی

چون برآید آفتاب از دامن عصمت ز عرش
ساكنان فرش را هر دم ندا آید همی

كز افق شد هشتمین شمس ولایت جلوه‌گر
از حریم نجمه ماهی دلربا آید همی

كیست دانی این گل خوشبو كه از انفاس او
بوی گل از جمله ذرات فضا آید همی؟

این گل خوشبو، نهال بوستان دین، «رضا»ست
آنكه بر اقلیم دین فرمانروا آید همی [1]


ای كه می‌جویی بهشت و در شگفتی روز و شب
كاین نسیم روح‌پرور از كجا آید همی

خاك خوشبوی خراسان را چو گل هر دم ببوی
كز خراسان بوی دلجوی رضا آید همی

غم مخور چون ناخدای كشتی ایران رضاست
حافظ كشور ز طوفان بلا آید همی

عرصه دریا مجال قطره ناچیز نیست
وصف دریا كی ز طبع نارسا آید همی

ای «رسا» از پرسش روز جزا ما را چه باك
گر شفیعی چون رضا روز جزا آید همی

قاسم رسا

[1] . این قصیده در 39 بیت ارائه شده است كه در ابیات پایانی، مضامین بعدی به چشم می‌خورد.