11.امامت حضرت رضا علیه السلام

امام رضا علیه السلام پس از شهادت پدر بزرگوارشان امام موسی کاظم علیه السلام، در سال ۱۸۳ هجری، بر مسند الهی امامت تکیه زد و عهده‌دار پیشوایی امّت شد. مدّت امامت حضرت رضا علیه السلام، حدود ۲۰ سال طول کشید، که ۱۷ سال آن در مدینه و سه سال آخر آن در خراسان گذشت.

يزيد بن سليط زيدىّ گويد:

من و همسفرهايم به امام صادق عليه السّلام در راه مكّه برخورد كرديم، من به حضرت عرض كردم: مادر و پدرم فداى شما! شما و اجدادتان همگى، امام و مطهّر هستيد، و كسى را از مرگ راه نجات نيست، لطفا برايم (در مورد امام بعد از خود) مطلبى بفرمائيد تا من به فرزندان و اقوام بعد از خودم، بازگويم، حضرت فرمودند: بسيار خوب، اينان فرزندان من هستند و او از همه برتر است- و به فرزندشان حضرت موسى عليه السّلام اشاره فرمود- او داراى علم، حُكم و حكمت، فهم، و سخاوت است و آنچه را مردم در مسائل مورد اختلاف دينى، بدان نياز دارند آگاه است، حسن خلق و حسن همسايگى دارد، او درى است از درهاى خداوند- عزّ و جلّ- و نكته ديگرى در اوست كه از همه‏ اينها مهمتر است.

يزيد بن سليط ادامه داد: پدرم پرسيد: پدر و مادرم فداى شما! اين نكته كه مى‏فرمائيد، چيست؟ حضرت فرمودند: خداوند- عزّ و جلّ- فريادرس و غياث اين امّت را و علم و فهم و نور و حكمت آن را، بهترين نوزاد و بهترين نوجوان را، از او بوجود خواهد آورد، خداوند متعال توسّط اين مولود، از قتل و خونريزى جلوگيرى مى‏كند، رفع اختلافات و اصلاح ذات البين مى‏نمايد، و پراكندگى و آشفتگى و شكاف را اصلاح مى‏فرمايد. خداوند توسّط او برهنه و گرسنه را مى‏پوشاند و سير مى‏كند، خائفين را ايمنى مى‏دهد، باران نازل مى‏كند، بندگان به واسطه او فرمانبردارى مى‏كنند.[1]

[1] .عيون أخبار الرضا عليه السلام ، ترجمه غفارى و مستفيد، ج‏1، ص: 45 ـ 44