.از در و دیوار حرم آن امام رأفت می‎بارد

علامه طباطبایی(ره) می‌فرمودند: «همه امامان علیه‌السلام لطف دارند، اما لطف حضرت رضا علیه‌السلام محسوس است.»^[1] و در نقلی دیگر، بیان می‌کردند: «همه امامان علیه‌السلام رئوف هستند، اما رأفت حضرت رضا علیه‌السلام ظاهر است.»^[2] نیز ادامه می‌دادند: «انسان هنگامی‌که وارد حرم رضوی علیه‌السلام می‌شود، مشاهده می کند که از در و دیوار حرم آن امام علیه‌السلام رأفت می‌بارد.»^[3]

یک بار به جناب علامه عرض شد: «شنیده‌ایم شما هنگام تشرف به حرم امام رضا علیه‌السلام در و دیوار را می‌بوسید!» فرمود: «بله! اگر ملاحظه مردم نبود، سجده‌کنان به حرم می‌رفتم!»^[4]

زمانی نویسنده مشهوری بوسیدن ضریح امامان علیه‌السلام و این قبیل احترام نهادن‌ها را تشنیع می‌کرد. وقتی سخن او را به مرحوم علامه در حرم رضوی علیه‌السلام عرض کردند، ایشان فرمود: «اگر منع مردم نبود، من از دم مسجد گوهرشاد تا ضریح، زمین را می‌بوسیدم.»^[5]

و روزی در صحن حرم امام رضا علیه‌السلام شخصی به علامه [که اصلا اذن نمی‌داد کسی دست ایشان را ببوسد] عرض کرد: «از راه دور آمده‌ام و می‌خواهم دست شما را ببوسم.» علامه فرمود: «زمین صحن را ببوس که از سر من هم بهتر است!»^[6]

یک بار استاد می‌خواستند به روضه رضوی مشرف شوند، به ایشان عرض شد: «آقا! حرم شلوغ است وقت دیگری بروید!» فرمودند: «خوب، من هم یکی از شلوغ‌ها!»^[7] مردم هم که ایشان را نمی‌شناختند تا راهی برایشان بگشایند و در نتیجه، هر چه سعی کردند دستشان را به ضریح مبارک برسانند، نشد و مردم ایشان را به عقب هل دادند، وقتی بازگشتند، اطرافیان پرسیدند: «چطور بود؟» فرمودند: «خیلی خوب بود! خیلی لذت بردم!»^[8]

[1] . سید عبدالله فاطمی‌نیا.

[2] . محمود امجد.

[3] کاظم صدیقی.

[4] . محمود امجد.

[5] . حسن ممدوحی.

[6] . محمدباقر تحریری.

[7] . مجله مکتب اسلام، دی 1360، صص35و 36.

[8] . تهرانی ، سید علی، زمهر افروخته، ص116-117