روضه مطهّره و فضيلت آن
آنچه به عنوان «روضه» مطرح است، آن بخش از مسجد النبى است كه در ميان منبر و خانه يا خانههاى پيامبر صلى الله عليه و آله قرار گرفته است.
اصطلاح «روضه» و نامگذارى اين مكان مقدس بدين اسم، برگرفته از گفتار رسول خدا و از متن حديثهايى است كه از آن بزرگوار نقل گرديده است.
در فضيلت روضه مطهر، حديثهاى متعددى از طريق اهل سنت و شيعه و در منابع حديثى هر دو گروه از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل شده است. همچنين در بيان ائمه عليهم السلام و در گفتار علما و دانشمندان[1] بر عبادت و دعا در اين نقطه از مسجد تأكيد و سفارش شده است:
رسول خدا صلى الله عليه و آله در حديثى فرمود:
«ما بَينَ بيتي وَمِنْبَري روضةٌ مِنْ رياضِ الجنّة وَمِنْبَري عَلى حَوْضي»[2]«فاصله بيت و منبر من باغى است از باغهاى بهشت و منبر من در بالاى حوض من قرار گرفته است»
و در حديث ديگر آمده است:
«وَمِنبَري علي تُرْعة مِنْ تُرَعِ الجَنَّةِ»
«منبر من در كنار درى از درهاى بهشت قرار گرفته است.»
در روايت ديگر، امام صادق عليه السلام به معاوية بن عمّار فرمود: «در كنار منبر بايست و حمد و ثناى خدا را به جاى آور و حاجت خود را بخواه؛ زيرا پيامبر صلى الله عليه و آله فرموده: «بين مِنْبَرِي وَ بَيتي رَوضَةٌ مِنْ رِياضِ الْجَنَّةِ».[3]
علما و دانشمندان در توضيح مفهوم اين حديث شريف و در بيان تشبيه اين مكان مقدس به «روضهاى از رياض جنت» وجوه مختلفى ذكر كردهاند كه نقل آنها خارج از موضوع است ولى به طور اجمال آنچه در مفهوم اين حديث به نظر مىرسد اين است كه روضه و اين بخش از مسجد النبى در نزول رحمت الهى و استجابت دعاى مؤمنان و نيل بندگان به سعادت معنوى و اخروى، همانند روضهاى است از رياض جنت. آرى اين مكان مقدس از نظر فضيلت و شرافت در حدّى است كه از تصوّر ما خارج و فكر ما از درك حقيقت آن عاجز و قاصر است؛ زيرا با مقايسه اين حديث شريف با حديث ديگر درباره مسجد رسول خدا صلى الله عليه و آله كه فرمود: «صلاة في مسجدي هذا خيرٌ من ألفِ صلاة فيما سواه من المساجد الّا المسجد الحرام».[4]
يا «صلاة في مسجدي هذا تعدل بعشرة آلاف صلاة»[5] مىتوان به آن افق اعلا كه روضه مطهره قرار دارد تماشا كرد و به اهمّيت و فضيلت عبادت در اين مكان شريف و ارزش و ثواب دعا ونيايش در اين نقطه از مسجد پى برد كه اگر نماز خواندن در جاى جاىمسجد النبى بهتر از هزار نماز در همه مساجد، حتى مسجد الاقصى بجز مسجد الحرام است، و يا يك نماز در آن معادل است با ده هزار نماز در ساير مكانها و بقاع، طبعاً پاداش عبادت و نماز در «روضه» كه به وسيله شخص رسول خدا صلى الله عليه و آله معرفى شده است، به مراتب افزونتر خواهد بود و چنين ثواب و پاداش، كه قطرهاى است از اقيانوس بيكران فضل و رحمت الهى، مىتواند نيل به بهشت برين و رسيدن به مرتبه اعلاى غفران الهى و صعود به درجاتى از قلّه رضوان خداوندى گردد؛ «وَرِضوانٌ من اللَّه أكبر». به هر حال همه اين مواهب و كرامتها از روضه مطهّره سرچشمه گرفته است.
[1] ( 1). سيد بن طاوس در مصباح الزائر، صص 24 و 25 در اين باره بيان زيبايى دارد.
[2] ( 2). فروع كافى؛ ج 4، ص 556؛ صحيح بخارى، ابواب فضائل المدينه، ح 1789 و ابواب التطوّع، ح 1137، 1138؛ صحيح مسلم، ح 1390 و 1391؛ مسند احمد، ج 2، ص 236، 297، 438 و 466
[3] ( 1). كامل الزيارات، ص 16
[4] ( 2). فروع كافى، ج 4، ص 556؛ كنز العمال، ج 12، صص 257 و 258
[5] ( 3). فروع كافى، ج 4، ص 556