سلاطين اموى و بهره‏ بردارى سياسى از قبور

سلاطين بنى‏اميه در دوران فرمانروايى‏خود، براى‏تثبيت و تقويت حكومت خويش، در كنار فشار فوق‏العاده‏اى كه به ائمه اهل‏بيت عليهم السلام و شيعيانشان وارد مى‏كردند، در برخى موارد از سياست تخريب و تعمير قبور شخصيتها نيز بهره‏بردارى مى‏نمودند. نمونه‏هايى از اجراى اين سياست ناروا و ناشايست را مى‏توان در موارد زير ملاحظه نمود.

1- ضميمه نمودن محلِّ دفن عثمان بن عفان به قبرستان بقيع، بدستور معاوية بن‏ابى سفيان.^[1] 2- حفر قنات و جارى نمودن آب از داخل قبور شهداى احد، مخصوصاً قبر حضرت حمزه، براى از بين بردن آثار اين شهيدان بدستور معاويه.^[2] 3- انتقال قطعه سنگى كه به دست مبارك رسول خدا صلى الله عليه و آله در روى قبر عثمان بن مظعون قرارگرفته بود وقرار دادن آن در روى قبر عثمان بن عفان بوسيله مروان بن حكم.^[3] تاريخ شاهد نمونه‏هاى فراوان ديگرى از بهره‏بردارى سياسى امويها از مدفن شخصيتها، از طريق تخريب و تعمير آنها مى‏باشد كه به موازات حديث‏سازى در مدح و ذمّ افراد و در فضائل و مطاعن شخصيتها حركت نموده است.^[4]

[1] ( 1) تاريخ طبرى، چاپ دارالقلم بيروت، ج 3، ص 143.

كامل ابن اثير، چاپ دارالكتاب بيروت، ج 3، ص 91.

شرح نهج البلاغه ابن ابى‏الحديد به تحقيق محمد ابراهيم ابوالفضل، ج 10، ص 91.

[2] ( 2) مسند احمد بن حنبل، ج 3، ص 398- 397.

تاريخ المدينة ابن شبه، ج 1، ص 132.

دلائل النبوة بيهقى به نقل وفاء الوفا، ج 3، ص 939.

اسدالغابه، ج 2، ص 50.

[3] ( 3) تاريخ المدينه ابن زباله، به نقل وفاء الوفا، ج 3، ص 894 و 914.

تاريخ المدينه ابن شبه، ج 1، ص 102.

عمده الاخبار، ص 152.

اسدالغابه، ج 3، ص 387.

[4] ( 4) در توضيح اين مطلب به جلد اول سيرى در صحيحين از اين نويسنده مراجعه شود.