فتاواى فقهى وهابيان‏

حرمت زيارت قبور انبيا

بخشى از عقيده وهابيان را در مهمترين و اساسى‏ترين موضوع كه مسأله توحيد و خداشناسى است ملاحظه فرموديد.

اكنون به نقل بعضى از فتاواى فقهىِ آنان، كه ارتباط مستقيم با بحث ما دارد، مى‏پردازيم: يكى از اين فتواها حرمت سفر براى زيارت قبور پيامبران و صالحان و حرمت توسّل و تبرك به آنان و ساختن حرم و بارگاه و تعمير قبور و مشاهد آنها است.

و اين موضوع اولين بار در سال 726 ق. در دمشق از سوى ابن تيميه مطرح و مجدداً موجب شورش و بلوا گرديد و اين شورش و فتنه، آنگاه به اوج خود رسيد كه علما و قضات متوجه شدند كه او در سال 710 ق. و شانزده سال قبل در حرمت زيارت قبور پيامبران و در حرمت توسّل و تبرك به آنها، كتابى به نام «اقتضاء الصراط المستقيم» تأليف نموده است، چون هر روز بر شدت فتنه و آشوب مى‏افزود و شعله‏هاى اين آتش به شهرهاى ديگر نيز سرايت مى‏كرد، حاكم وقت مصلحت را در اين ديد كه براى رفع‏فتنه و حفظ آرامش، ابن تيميه را در قلعه دمشق زندانى كند و او از اين تاريخ به مدت دو سال محبوس بود تا رخت از جهان بربست.

به هر حال ابن تيميه على رغم دلايل محكم بر استحباب زيارت قبور انبيا و به ويژه قبر پاك رسول خدا صلى الله عليه و آله كه يكى از عبادات بزرگ و شناخته شده در نزد همه مسلمانان است، سفر براى زيارت آن حضرت و ساير انبيا و پيشوايان دينى را حرام و بدعت و عملى شرك‏آميز معرفى كرده و بر اساس عقيده خويش كه ارتكاب هر عمل حرام، موجب ارتداد مى‏شود، جان و مال چنين فردى را اگر توبه نكند مانند ساير مرتدين بر مسلمانان حلال دانسته و بايد هر چه سريع‏تر به قتل برسد. همان‏گونه كه واجب است اين قبرها و حرم‏ها كه نقش اصنام و اوثان را ايفا مى‏كنند هرچه زودتر تخريب و آثار آنها محو شود!

ابن تيميه در اين زمينه كتابى نوشته به نام «الجواب» و چند صفحه از «منهاج السنه» را نيز به اين موضوع اختصاص داده است.^[1] در اين كتاب اخير گرچه مخاطب او همه مسلمانانند اما لبه تيز حمله او متوجه شيعيان است كه بيش از ساير مسلمانان براى مراقد ائمه عليهم السلام و پيشوايان خويش اهميت و احترام قائلند.

[1] ( 1)- 1/ صص 130- 133