توحيد از نظر وهابيان‏

به‏طورى كه قبلًا گفته شد، محمدبن عبدالوهاب پيرو ابن تيميه و احياگر عقايد و مجرى آراء و فتاواى او است و لذا آنچه محمد بن عبدالوهاب و پيروان او در مسائل عقيدتى و فتاواى فقهى مطرح نموده‏اند در دايره و محدوده آراء و عقايد ابن تيميه و ابن‏قيم بوده و تأليفات و اقوال آن دو را دليل و مستند خويش قرار مى‏دهند. و از اينجا است كه وهابيان در مسأله توحيد همان مطالب را تكرار نموده‏اند كه قبلًا از ابن تيميه نقل نموديم و لذا عبداللطيف نوه محمد بن عبدالوهاب كه از علماى وهابيان است در رساله چهارم از رسائل پنجگانه‏اش كه «هديه سنيه» ناميده است، در بيان بخشى از عقايد وهابيان مى‏گويد: «ما معتقديم كه خداوند همان‏گونه كه خودش فرمود الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى‏ در بالاى عرش نشسته و ما معتقديم خدا داراى دو دست مى‏باشد؛ زيرا فرموده است: بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ‏ و ما معتقديم او داراى چشم و صورت است؛ زيرا فرمود: وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ‏ گرچه كيفيّت اين اعضا براى ما معلوم نيست و همه حديث‏ها را هم كه درباره صفات خدا از پيامبر نقل شده است تصديق و اعتراف مى‏كنيم كه در روز قيامت خدا به ميان بندگانش خواهد آمد و ...^[1]

[1] ( 1)- كشف الارتياب، ص 125