پیوندها
وبلاگ
پرسش و پاسخ
با توسّل به ارواح مطهّر پيشوايان معصوم عليهم السلام است كه زيارت معنا پيدا مى‌كند و قبولى اعمال عبادى ما، بدون «استشفاع» و «توسّل» و بدون عرض ارادت و «مودّت» به آستان اقدسشان، بى‌ثمر و قاصر از وصول به هدف است و اشرف انبيا حضرت محمّد مصطفى صلى الله عليه و آله در اين‌باره چنين فرموده است:
«...وَ الَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لَوْ أَنَّ عَبْداً جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِعَمَلِ سَبْعِينَ نَبِيّاً مَا قَبِلَ اللَّهُ ذَلِكَ مِنْهُ حَتَّى يَلْقَاهُ بِوَلاٰيَتِي وَ وَلاٰيَةِ أَهْلِ بَيْتِي». ٢«سوگند به آنكه جان محمّد در دست اوست، اگر بنده‌اى در روز قيامت، عمل هفتاد پيغمبر را بياورد، خدا آن را از وى نمى‌پذيرد تا اينكه با «ولايت» من و «ولايت» اهل بيت من، خدا را ملاقات نمايد.»
و در روايت ديگر چنين فرمود:
«فَوَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ نَبِيّاً لَوْ جَاءَ أَحَدُكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِأَعْمَالٍ كَأَمْثَالِ الْجِبَالِ وَ لَمْ يَجِئْ بِوَلاٰيَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عليه السلام أَكَبَّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي النَّارِ»؛ ١«قسم به آنكه مرا مبعوث به نبوت فرموده است، اگر يكى از شما در روز قيامت اعمالى بزرگ و شايسته همانند كوهها بياورد و ولايت على بن ابى‌طالب عليه السلام را نياورد، هر آينه خداى عزّ و جلّ او را به صورت، در آتش مى‌افكند.»
باز هم رسول خدا صلى الله عليه و آله در مورد ولايت اهل بيت عليهم السلام چنين فرموده است:
در شب معراج پس از آنكه سخن از شرافت انوار خمسۀ طيّبه (محمد و على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام ) و امتياز خلقت آنان به ميان آمد، خداوند منّان فرمود:
«يٰا مُحمّد وَ عِزّتى وَ جَلالي لَوْ انَّ عَبْداً عَبَدَني حَتّى يَنْقَطِعَ وَ يَصيرَ كَالشَّنِ الْبٰالي ثُمَّ أَتٰاني جٰاحِداً لِوِلايَتِهِمْ لَمْ أُدْخِلْهُ جَنَّتي وَ لاٰ أَظْلَلْتُهُ تَحْتَ عَرْشي». ٢«اى محمد! به عزت و جلال خودم سوگند، اگر بنده‌اى مرا چنان عبادت كند كه توان از دست داده و از پاى درآيد، همچون مشك آب خشك شده‌اى لاغر گردد، آنگاه به سوى من آيد در حالى كه «ولايت» آنان (خاندان نبوت) را منكر باشد، من او را به بهشت داخل نمى‌كنم و زير سايۀ عرش خود جايش را نمى‌دهم.»
ابوحمزۀ ثمالى مى‌گويد:
امام سجاد عليه السلام از ما پرسيد: كدام سرزمين از سرزمين‌هاى ديگر افضل است؟ گفتيم:
خدا و رسول و فرزند رسولش داناترند، فرمود:
«إِنَّ أَفْضَلَ الْبِقَاعِ مَا بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ وَ لَوْ أَنَّ رَجُلاً عُمِّرَ مَا عُمِّرَ نُوحٌ عليه السلام فِي قَوْمِهِ أَلْفَ سَنَةٍ إِلاّٰ خَمْسِينَ عَاماً يَصُومُ النَّهَارَ وَ يَقُومُ اللَّيْلَ فِي ذٰلِكَ الْمَوْضِعِ ثُمَّ لَقِيَ اللَّهَ بِغَيْرِ وَلاٰيَتِنَا لَمْ يَنْفَعْهُ ذَلِكَ شَيْئاً». ١«با فضيلت‌ترين مكان‌ها روى زمين (در مسجدالحرام) ميان ركن و مقام (فاصلۀ بين ركن حجرالاسود و مقام ابراهيم) است و اگر مردى به قدر عمر نوح، كه در ميان قومش گذرانيد (٩۵٠ سال) عمر كند، در حالى كه تمام عمرش را در اين مكان به روزه دارى و شب زنده دارى بپردازد و سرانجام بدون ولايت ما به لقاى خدا برسد، اين همه عبادت او نفعى به حالش نخواهد داشت.»
