مرقد ميثم تمار:

ميثم تمار يكى از اصحاب خاص حضرت على (ع) بود كه در روز بيستم ذى حجه سال 60 ه ق، توسط ابن زياد به شهادت رسيد. مرقد او در فاصله سيصد مترى مسجد كوفه و در مسير جاده كوفه به نجف قرار دارد. ساختمان فعلى مرقد به تازگى بازسازى شده است و بر روى قبر صندوقى چوبى و پنجره‏اى نصب شده است. بر بالاى حرم گنبدى بلند قرار دارد كه كاشيكارى شده است و در اطراف آن رواق وسيعى وجود دارد و در سمت ضريح ايوان بزرگى است كه سيمانكارى شده و در وسط صحن وسيعى قرار گرفته است.

عبيد الله بن زياد پس از به شهادت رساندن مسلم و هانى بن عروه، ميثم تمار و مختار را دستگير نموده و به زندان انداخت، اما چندى نگذشت كه بستگان همسر مختار شفاعت او را در نزد يزيد كردند و يزيد پيكى را به نزد ابن زياد فرستاد تا مختار را آزاد كنند و در همان نامه از ابن زياد خواسته شده بود كه ميثم را به دار آويزند. ابن زياد نيز دستور داد او را بر چوبه دارى كه نزد خانه عمرو بن حريث برپا شده بود ببندند، اما با اين همه حال ميثم همچنان به ذكر فضايل على (ع) گويا بود و مردم گرداگرد او جمع مى‏شدند. چون اين خبر را به ابن زياد دادند، دستورداد كه بر دهان او لجام ببندند و او اولين كس در اسلام است كه بر دهانش لجام بسته شد، وچون سه روز از اين واقعه گذشت، به او نيزه‏اى زدند واو تكبيرى گفت وبه شهادت رسيد.

روزى حضرت على (ع) به ميثم فرمود: اى ميثم تو را دستگير خواهند كرد و به صلابه خواهند كشيد و در روز سوم با نيزه‏اى به تو ضربه خواهند زد و ريش و محاسنت خون‏آلود خواهد شد. محل دار زدن تو در نزديكى خانه (عمرو بن حريث) خواهد بود و در كنار تو ده نفر ديگر نيز به دار آويخته خواهند شد و چوبه‏دار تو از همه آنها كوتاهتر خواهد بود و به ساحل رودخانه نزديكتر خواهد بود.

ميثم در بازار كوفه مغازه خرما فروشى داشت و هر بار كه عمرو بن حريث را مى‏ديد به او مى‏گفت: به زودى همسايه‏ات خواهم شد، پس حق همجوارى را درباره من مراعات كن.

عمرو بن حريث منظورش را متوجه نمى‏شد و مى‏پرسيد: آيا مى‏خواهى خانه ابن مسعود را بخرى يا ابراهيم حكيم را؟

در سال 1388 ه ق، 1968 م حاج محمد رشاد ميرزاى نجفى اقدام به بازسازى مرقد ميثم تمار نموده و حرم وگنبد بلند آن را ساخته و با كاشيكارى مزين نمود و در كنار مرقد او رواقهايى براى زائرين ساخته و در گرداگرد مرقد صحن بزرگى متناسب با گنبد بلند آن ساخت.