حضرت عباس (ع) (عبد صالح)
قال الحسين (ع): اركَبْ بِنَفْسِى انْتَ حَتَّى تَلْقَاهُمْ وَ تَقُولَ لَهُمْ عمّا جَاءَ كُمْ وَ ما الّذِى تُريدوُنَ.
امام حسين (ع) فرمود: سوار بر مركب شو جانم بهفدايت، تا اين قوم را ملاقات كنى و از ايشان بپرس براى چه آمدهاند و چه مىطلبند؟[1]
______________________________
(1) 1- مصائب آل محمد/ 240 به نقل از نفس المهموم 113/ ارشاد مفيد 2/ 92
چهل گام تا عتبات، ص: 85
(حداقل دوبار در كربلا عبارت «بنفسى انت» از حضرت حسين بن على (ع) درباره حضرت عباس (ع) صادر شده است.)قال الامام السجاد (ع): رَحِمَ اللَّهُ الْعَبَّاسَ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَى وَ فَدَى أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّى قُطِعَتْ يَدَاهُ فَأَبْدَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِمَا جَنَاحَيْنِ يَطِيرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِكَةِ فِى الْجَنَّةِ كَمَا جَعَلَ لِجَعْفَرِ ابْنِ أَبِى طَالِبٍ وَ إِنَّ لِلْعَبَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مَنْزِلَةً يَغْبِطُهُ بِهَا جَمِيعُ الشُّهَدَاءِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.
حضرت سجاد (ع) فرمود: خداوند (عمويم) عباس را رحمت كند، همانا برادرش را بر خود ترجيح داد و با جانش در راه او فداكارى كرد تا اينكه دو دستش قطع شد و خداوند عوض آن، دو بال به او عنايت كرد كه در بهشت همراه ملائكه پرواز مىكند، آنچنانكه جعفربن ابيطالب چنين است و همانا براى عمويم عباس در نزد خداوند منزلت و جايگاهى است كه جميع شهدا در روز قيامت به آن غبطه مى خورند.[2] موضوع پيشنهادى:
1- بالاترين مقام، عبد خدا بودن و پرهيز از بندگى غير خدا (شيطان، پول و غيره ......).
2- راه رسيدن به عبوديت حقيقى (عوامل و
______________________________
(1) 1- مصائب آل محمد/ 311 به نقل از سفينة البحار 2/ 155
چهل گام تا عتبات، ص: 86
رفع موانع).3- صفات و ويژگىهاى اخلاقى و روحى حضرت عباس (ع).
تويى عباس آب آور من | |
صفاى سينه غم پرور من |
گرفته اشك چشمان ترم را | |
كجا افتادهاى آب آور من |
|
وفايى
***
ايثار وفا از تو اصالت دارد | |
ايمان و شرف از تو جلالت دارد |
در ساحل علقمه نوشتند بهخون | |
دريا زلبان تو خجالت دارد |
|
وفايى
***
عباس دلى كه پاى بست تو بود | |
مشتاق لقاى حق پرست تو بود |
امروز چه كردهاى كه فردا زهرا (س) | |
اسباب شفاعتش دو دست تو بود |
|
[1]( 1) 1- مصائب آل محمد/ 240 به نقل از نفس المهموم 113/ ارشاد مفيد 2/ 92
[2]( 1) 1- مصائب آل محمد/ 311 به نقل از سفينة البحار 2/ 155