وجه تسميه نوح علیه السلام

حضرت امام صادق عليه السلام فرمودند: اسم حضرت نوح عبدالغفار بوده و جهت آن كه آن حضرت را نوح ناميدند اين بود كه: زياد بر حال خود گريه و نوحه مي كرد.^[۱]

مردى شامى ازاميرالمؤمنينعلیه السلام پرسيد كه اسم نوح چه بود؟ آن حضرت فرمود: اسم نوح (سكن) بود و به اين علت نوح ناميده شد كه او نهصد و پنجاه سال با نوحه و بى تابى قوم خود را به سوىدينحقدعوت مى كرد.^[۲] [1]

اخلاق و فضائل و ويژگي هاي حضرت نوح علیه السلام

حضرت نوح علیه السلام اولين پيغمبراولواالعزمو از بزرگانانبياءعلیهم السلام است، كه خداى عزوجل او و ساير انبياء اولواالعزم را بر تمامى بشر مبعوث كرده و با كتاب وشريعتفرستاده است، بنابراين، كتاب او اولين كتاب آسمانى است كه مشتمل برشرايع الهىاست وشريعتاو نيز اولين شريعت خدايى مى باشد.

و آن جناب پدر دوم نسل حاضر بشر است، چون تمامى افراد بشر امروز از طرف پدر و مادر به آن جناب منتهى مى شوند و همه ذريه آن حضرتند كهقرآن کریمدرباره اش فرمود:«وَ جَعَلْنا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْباقِينَ»:و نژاد و اولاد او را در روى زمين باقى گذاشتيم. (سوره صافات، آيه 77) و آن جناب پدر بزرگ همه انبياء است، غيرحضرت آدموحضرت ادریسعلیهم السلام، و خداى تعالى در اين باب فرموده:«وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ»و در ميان آيندگان براى او نام نيكويى قرار داديم. (سوره صافات، آيه 78)

و آن جناب اولين پيغمبرى بوده كه باب تشريعاحكامو كتاب و شريعت را گشوده و فتح نمود و علاوه بر طريقوحى، بامنطقعقل و طريق احتجاج با مردم صحبت كرد، بنابراين آن جناب ريشه و منشا دينتوحيددر عالم است و بر تمامى افراد موحد عالم كه تاكنون آمده و تاقيامتخواهند آمد منت داشته و همه مرهون اويند و به همين جهت است كه خداى عزوجل او را به سلامى عام اختصاص داده و هيچ كس ديگر را در آن سلام شريك وى نساخت و فرمود:«سَلامٌ عَلى نُوحٍ فِي الْعالَمِينَ»:سلام بر نوح در همه ادوار عالم بشريت تاروز قيامت. (سوره صافات، آيه 79)

و باز به همين جهت است كه خداى عزوجل او را از همه عالميان برگزيد و از نيكوكارانش شمرد. (سوره انعام، آيه 84 وسوره صافات، آيه 80) و او راعبدى شكورخواند. (سوره اسراءآيه 3»، و او را از بندگان مؤمن خود دانست. (سوره صافات، آيه 81)، و او راعبدى صالحخواند. (سوره تحريم، آيه 10)

و آخرين دعايى كه خداى تعالى از آن جناب نقل فرموده اين است كه به درگاه پروردگارش عرضه داشت:«رَبِّ اغْفِرْلِي وَلِوالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِناً وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِناتِ وَ لاتَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَباراً»:بارالها! مرا و پدر و مادرم را و عموم كسانى كه با داشتنايمانبه خانه من درمى آيند و عموم مؤمنين و مؤمنات را بيامرز و درباره ستمگران به جز تبار و هلاكت ميفزا.(سوره نوح، آيه 28.[2]

[1] قصص الأنبياء (قصص قرآن) ص112

[2] ترجمه الميزان (موسوى همدانى سيد محمدباقر)، ج10، ص376.