بسم الله الرحمن الرحیم

همه عمر آرزویم این بود که در مسجد الحرام و در کنار کعبه نماز بخوانم. براستی که اذان مسجدالحرام چه دل نواز است. اما علی جان، مولا جان، جای شما چه خالیست در این اذان. ای اول مظلوم عالم، زبانم قاصر است از گفتن و قلم تاب نوشتن ندارد. مولا جان جسارت مرا ببخشید و یاریم فرمایید که بنویسم از آن دردی که در مدینه و مکه از مظلومیتت بر دلم گذشت

علی جان، ای حق از حق گشته محروم. ای که در ایمان با اخلاص تر، در یقین محکم تر و از خدا ترسان تر و رسول خدا را حافظ تر بودی.

علی جان ای که خداوندگار تو را قبله عالم خواست و به یمن مولد تو کعبه را ساخت. چه نشانه ای از این روشن تر که تو خود صراط المستقیمی.

چه نماز خواندنی دارند این اهل مکه، که رو به کعبه نماز می خوانند و از صراط به دور افتاده اند. علی جان، ای اول مظلوم عالم، شنیده ام که فرمودید بهترین روز برایتان وقتی بود که رسول الله دست شما را در غدیر در دست گرفت و سخت ترین روز بی شک روزی بود که شما را دست بسته برای گرفتن پیمان به مسجد می کشاندند...

علی جان می خواهم بدانم آن هنگام که دستانت را بسته بودند و در کوچه بر صورت زهرایت سیلی زدند چه حالی داشتی.کوچه های مدینه هنوز از آن حادثه به خود می لرزند. جانم به فدایتان باد.

مولا جان می خواهم بدانم که جای تازیانه را بر بدن دردانه ی پیامبر دیدی؟!....

مولا جان چه کنم که زمان بین ما و شما فاصله انداخت. کاش بودم و جانم را فدایت می کردم تا این جان آرام می گرفت. مولا جان با این بغض در گلو نهفته که سوغات مکه و مدینه است چه کنم.

علی جان، هنوز فقیران مدینه منتظر آمدنت هستند. چه شبها که برای دستگیری از آنها می رفتی و آنها تو را نمی شناختند و می گفتند خدایا داد ما را از علی بگیر، و تو ای بزرگوار نام خود را فاش نمی کردی.

علی جان مگر دنیا چه داشت که برای بدست آوردنش با همچون زهرایی چنین کردند و تویی را که شبانه و روزانه و آشکار و نهان انفاق می کردی و بر سرت تاج لافتی و بر دوشت ردای هل اتی بود، چنین خانه نشین کردند و دین خدا را تکه پاره. نفرین بر مردمی که با اهل کساء چنین کردند.

علی جان به راستی که هیچ کس لایق شنیدن درد دلت نبود به جز چاه. درود بر چاه که روشن تر از قلب مردم بود. علی جان با شمشیر زهر آلودی که بر فرق مبارکت زدند دین خدا را مسموم کردند و چه مسمومیتی که تا ابد دامنگیرش شد.مولا جان تو بزرگتر از آنی که مصیبتت با گریه جبران شود. جانم به فدایت مولا جان. این مردم لیاقت همچون شمایی را نداشتند. شما را جز زهرا(س) و رسول الله کسی نشناخت. هنوز هم مظلوم عالمی مولا جان. در اذان مکه باید بارید و نماز خواند

ملیحه نجفی.(کاروان دانشجویی حضرت زهرا (س) شیراز. تاریخ اعزام 28/2/93)

دانشگاه صنعتی شیراز