مهمترين و اساسي‌ترين نشانه قبولي حج به بيان امام صادق (ع) ترك گناهان قبل ازبرگزاري حج است اگر كسي پس از حج گناهان گذشته خود را ترك كند اين خود علامت قبوليحج اوست. ...
عمره فرصتي براي خودسازي و اصلاح انسان از هرگونه گناه و لغزش است ،مسافرقبله در این سفر نزديكترين فاصله را به خدا تجربه مي كند اما اكنون كه سفر به پايانرسيده اوست و كوله بار خاطرات.
به شروع سفر بازگرديم آن گاه كه زائر مسافرسرزمين وحي در ميقات جامه احرام به تن مي‌كند و خود را از انجام اعمال گناه آلوددور نگه مي‌دارد و تنها پس از اين كفن پوشي به دست خويش است كه مجوز رهسپاري به سمتسرزمين مقدس مكه و حضور در بيت الله الحرام را مي‌يابد.
مسافر قبله در طوافكعبه، در مقابل خالق بي‌منتها سرتعظيم فرود مي‌آورد و چون پروانه كه نه خسي به دورمعبود خود مي‌گردد هرچه هست بزرگي و عظمت الهي است كه همه جهان را به مطافي بزرگتبديل كرده است.
درپايان طواف اين مسافر دو ركعت نماز پشت مقام ابراهيممي‌خواند تا از چشيدن لذت عشق الهي خود را سيراب كند.
در سعي صفا ومروه اينسفر كرده ،نه تنها تلاش هاجر را براي رهايي كودك از تشنگي را با جان خسته خود دركمي‌كند بلكه عطش دائم نسل‌هاي متمادي نسبت به دريافت نور الهي و معنويت و بازگشت بهسوي خدا را تجربه‌اي عملي و از عمق جان و دل مي‌كند.
طواف مسافر قبله در بيتالله به نماز ختم مي‌شود، سعي صفا و مروه‌اش به حلق و تقصير ، و طواف نسا به نمازنسا.اينها مراحل عشق و سير و سلوك است كه اگر به حضور دل انجام شود لذت آن هيچگاهاز كنج آن برون نمي رود. اين چه شوري است كه مسافر قبله را دائم در جذبه خودفرو مي‌برد و از آن روي مطاف‌كنندگان بيت الله همواره از خداي كعبه تجربه شيريندوباره آن را طلب مي‌كنند.
عمره داراي دو جنبه ظاهري و باطني است. جنبه ظاهريعمره انجام اعمال و مناسك است اما جنبه باطني آن اصلاح و تغيير رفتار در انسان بهسمت خوبي‌ها و ترك گناه است.
پیوندها
وبلاگ
پرسش و پاسخ
