وضعيت اقتصادى جزيرة العرب
كتاب: از پيدايش اسلام تا ايران اسلامى، ص 23
نويسنده: رسول جعفريان
كمبود شديد آب در جزيرة العرب از مهم‏ترين عوامل شكل دهنده به شيوه زندگى و فعاليت‏هاى اقتصادى عرب‏ها بود.كشاورزى جز در مناطق محدود وجود نداشت.شتر عنصر مهم زندگى عرب‏ها و همدم آنان بود.در مواردى گوسفندانى هم نگهدارى مى‏شد.بدين ترتيب عرب، دامدارى محدودى را برگزيده بود تا بتواند چند روزى در منطقه‏اى به سر برد.نتيجه اين امر، عدم رشد شهر نشينى و بطور طبيعى عدم رشد حرفه و صنعت در آن جامعه شده بود.
تجارت در مكه وجود داشت و اين به دليل مركزيت عبادى آن بود كه خود حاصل وجود كعبه و بتكده‏هاى عرب در اين شهر بود.بازارهاى مكه محل مناسبى براى تأمين ما يحتاج مردم بود كه كالاهاى آن بيشتر از خارج جزيرة العرب فراهم مى‏شد.در اين تجارت ساير قبايل و نيز ساكنان يثرب و طائف مشاركت داشتند.
مردم يثرب و طائف به دليل داشتن آب، به كشاورزى اشتغال داشتند.اين آب تنها براى آبيارى نخلستان و اندكى كشاورزى كفايت مى‏كرد، نه بيشتر.محصولاتى مانند جو و گندم نيز در طائف و مدينه كشت مى‏شد كه البته چندان گسترده نبود.گفتيم كه جنوب جزيرة العرب، يعنى يمن يا عربستان خوشبخت از نعمت باران كافى برخوردار بود و از اين رو منطقه‏اى ثروتمند به شمار مى‏رفت.شايد همين سبب دست اندازى قدرت‏هاى خارجى بر آن بود.
در مجموع، اعراب مردمى فقير و كم درآمد و در عين حال سخت كوش بودندو به زندگى سخت و خشن و دشوار عادت داشتند.اين ويژگى يك جامعه بدوى است كه به پشتوانه آن و جمعيت كافى مى‏تواند تمدنى را ويران كند و جانشين آن شود.