اخلاق سفر
آداب سفر
همینطور که لحظات درحال گذرند؛ بار و بنه ی سفر را باید پربارتر کرد. هرچه آگاهی به مسائل بیشتر باشد؛ عمل بهتر می شود و با خلوص نیت بیشتری اعمال به جای آورده می شود. حالا ادامه ی راه:
-          تسلط به یکی از زبانهای زنده ی دنیا و مهم ترین آنها عربی، برای ایجاد ارتباط بهتر با دیگر مسلمانان.
-          دستیابی به آگاهی های بهداشتی و اجرایی
-          شناخت کشورعربستان و قوانین و مقررات حاکم برای آن کشور
-          فراگیری احکام و مناسک حج: حاجی باید احکام و مناسک حج را به طور دقیق بیاموزد و به کار بندد. اهمیت فراگیری، نباید دلهره و اضطراب را سبب گردد؛ زیرا، تأکید بر آگاهی بیشتر صرف درست انجام دادن اعمال است.
-          انتخاب مدیر: تک رَوی ممنوع. همیشه در تمام گروه های اجتماعی بهتر است یک نفر به عنوان مدیر گروه انتخاب شود تا تصمیم گیریها درامور، به راحتی صورت پذیرد.
-          انتخاب همراه: درگذشته که مشکلاتی مثل: بدی آب وهوا، نبودجاده های مناسب، ناامنی و .... باعث می شده بزرگان هر چه بیشتر، افراد را به داشتن همراهی مناسب تشویق کنند. شخصی که از لحاظ روحی و اخلاقی و درجهی ایمان با زائر تفاهم دارد؛ شخصی است که می تواند همسفر مناسب باشد تا در طی این سفر معنوی خدای ناکرده مجادله ای صورت نگیرد.
از مجموع این موارد می توان فهمید که؛ پیشوایان دینی، مردم را از تنها سفر کردن منع و آنان را به مسافرت دسته جمعی ترغیب نموده اند. بدیهی است آن کسی که بر اساس ضرورت، گاهی مجبور می شود تنها غذا بخورد یا در خانه ای تنها زندگی کند و یا به تنهایی سفر کند؛ هرگز مورد لعن قرار نمی گیرد. بلکه تنها کسانی که امکان سفر دسته جمعی را دارند و دوری می کنند کار پسندیده ای انجام نداده اند و بهتر است چنین نکنند. امام کاظم(ع) فرمودند: ( از وصایای رسول خدا(ص) به علی بن ابی طالب(ع) یکی این بود:
"لا تخرج فی سفرٍ وحدَک، فانّ الشیطان معََ الواحد و هو مِنَ الاثنینِ ابعَدُ...."
به تنهایی مسافرت مکن، زیرا شیطان همراه فرد تنها است و او از دو نفر دورتر است.)