مدیر کاروان عتبات دانشگاهیان فارس در مصاحبه با لبیک شرح داد:
داستان خواندنی تحول روحی زائری دانشجو از کانادا در سفر عتبات دانشگاهیان

۱۳۹۹/۰۶/۲۹ ۱۱:۴۹:۱۵

در یکی از سفرهای زیارتی کاروان های دانشجویان متاهل؛ نامزد یکی از زائرین از کانادا آمده بود تا همراه همسرش به زیارت بیاید؛ خودش می گفت من به خاطر نامزدم آمدم نه زیارت!

گفتگوی امروز لبیک با آقای کیانوش علیرضا پور از مدیران کاروان های عمره و عتبات دانشگاهیان است.او مدیر یکی از دبیرستان های آموزش و پرورش استان فارس است و به واسطه شغلش فعالیت های فرهنگی خاصی هم در کاروان اجرا می کند.از شوقش به خدمت به زائرین تا همراه شدن با دانشجویان و خاطراتی که از آنها برایمان گفت همه و همه حکایت از تجربه و علاقه او به خدمت در مسیری است که به گفته خودش سفر به وادی عشق است. او زیارت را شارژ شدن روح و رسیدن به گنج هایی از جنس خدایی شدن می داند.در ادامه شما را به خواندن این گفتگوی دلنشین دعوت می کنیم.

چه چیزی باعث شد در مسیر زیارت قرار بگیرید؟

خدمت به زائر پیش از آنکه خواسته خود فرد باشد یک توفیق الهی است که نصیب انسان می شود البته کسب این توفیق با عنایات خود ائمه(ع) همراه با دعای خیر پدر و مادر می تواند بارقه ای به نام شوق در دل انسان ایجاد کند که او را در این مسیر قرار دهد و قطعا برای بنده نیز جمع دلایل فوق ساری و جاری می باشد.

با کاروان های عادی هم برای زیارت مشرف می شوید ؟

چرا که نه؛ زائر دعوت شده از سوی معشوق است پس خدمت به او فراسوی مدرک دانشگاهی است. او دعوت شده پس خاص است. گاهی گرفتن دست پیرمردی؛ عصا دادن دست پیرزنی؛ گوشه ای از ویلچر اینها را گرفتن چنان بال پرواز به انسان می دهد که باور نکردنی است.حس می کنم عرق های سرازیر شده از سر و صورت انسان در مسیر خدمت به زائر؛ سبب ریزش گناهان و ذوب شدن خطاها و شستشوی روح و روان را در پی دارد.

سفرهای زیارتی دانشگاهیان را چطور ارزیابی می کنید؟

به جرات می توان گفت یکی از حرکت های بی بدیل و بی نظیر که در تاریخ ماندگار خواهد شد اعزام کاروان های دانشگاهیان به عمره و عتبات می باشد.دوران زیبای جوانی اگر با بذر زیارت آغاز و با محبت معصومین آبیاری گردد وجود انسان را بیمه خواهد کرد و این امر در کاروان های دانشجویان محقق می شود.هر روز که از عمر کاروان های دانشگاهیان گذشت به نقاط قوتش افزوده گردید؛بنده این افتخار را داشته ام که در زمره اولین مدیران کاروان های دانشجویی خدمت کرده ام و این را به جرات می گویم البته این بدان معنی نیست که نمی تواند بهتر از این باشد.

به عنوان مدیر کاروان؛ سفرهای زیارتی زیادی را تجربه کرده اید آیا برایتان تکراری نمی شود؟

شاید قیاس درستی نباشد آیا شب و روز برای انسان تکراری می شود؟آیا تناول غذا برای انسان تکراری است؟قیاس سفرهای زیارتی فراتر و والاتر از قیاس های فوق است. شما در تناول غذا جسم را تغذیه می کنید و سفرهای زیارتی پالایش روح و روان است که تثیبت کننده ارادت به اهل بیت(ع) است‌؛ کسب معنویت است؛ شارژ شدن است؛ سفرهای زیارتی کشف گنج های حتمی است؛گنج هایی از جنس خدایی شدن!

برنامه های خاص کاروان به غیر از برنامه های ستاد چیست؟

چون هدف انتقال تجربه می باشد به دور از خودستایی به بیان مواردی اشاره می کنم:

الف/ شناسایی زائرین توانمند قبل از سفر و استفاده بهینه از آنان در طول سفر خصوصا در کاروان های زمینی

ب/یکی از کارهای ماندگار اجرای جلسه هم اندیشی در شهرهای نجف و کربلا معمولا در شب آخر است با موضوع«رسالت من پس از سفر و امام شناسی»

پ/برگزاری جلسه ای با حضور زائرین داوطلب در حرم باب الحوائج(ع) با موضوع:« راز ماندگاری حضرت عباس(ع) در حادثه عاشورا»

به نظر شما بهترین لحظه سفر برای زائر دانشجو کدام لحظه است؟

پاسخ به این سوال آسان به نظر نمی رسد چرا که حالات انسان ها متفاوت است و به درون و خواسته های درونی افراد مربوط می شود و ما نمی توانیم این امر را جویا شویم. ریزش اشک از گونه های هر زائر می تواند دلیل منحصر به فردی داشته باشد اما می توان گفت لحظه تماشای گنبد مطهر امامان(ع) خصوصا گام نهادن در بین الحرمین و تماشای دو گنبد منور و بالا رفتن دست زائرین به نشانه لبیک همراه با ریزش اشک؛ حکایت از شکر از کسب این توفیق دارد .

خاطره ای از همراهی با زائرین دانشجو در این سفرها بگویید.

زیارت تماما خاطره است ولی به یک مورد اشاره می کنم .در یکی از سفرهای زیارتی کاروان های دانشجویان متاهل؛ نامزد یکی از زائرین از کانادا آمده بود تا همراه همسرش به زیارت بیاید؛ خودش می گفت من به خاطر نامزدم آمدم نه زیارت! در نجف روز اول به حرم نیامد.همسرش می گفت آرزو می کنم به حرم بیاید.ابتدا مخالف بود گفتیم تو بیا و گوشه ای بنشین قبول کرد.

بعد از بازگشت از حرم امیرالمومنین علی(ع) می گفت انقلابی درونم ایجاد شده!در مسیر نجف به کربلا مدام می پرسید کی می رسیم کربلا؟یکبار در کربلا به من گفت:« بین الحرمین چه صفایی دارد! من از قدم زدن در این مسیر خسته نمی شوم.»

ارتباطتان پس از سفر با زائرین دانشگاهی چطور استمرار می یابد؟

چند سالی است که در فضای مجازی برای کاروان ها گروه ایجاد کرده ایم با عنوان «زائرین وادی عشق» و کاروان ها با عدد و تاریخ مشخص شده است . با زائرین این گونه در ارتباط هستیم .

ارسال نظر