به گزارش خبرنگار اعزامی لبیک از کربلای معلّی، حجت‌الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی؛ استاد حوزه علمیه، پنجشنبه 23 اسفند در گردهمایی دانشجویان و دانشگاهیان با عنوان «أحلی من العسل» طی سخنانی گفت: در ابتدا خدا را بسیار شاکریم در ماه رجب آن هم در شب جمعه و در شب لیلةالرغائب در کنار مضجع شریف سید و سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) باشیم.

وی اظهار کرد: قبل از شکلگیری تاریخ کربلا، داستان‌های فراوانی درباره‌ این سرزمین وجود داشته است، به عنوان مثال بسیاری از انبیای الهی به دلایل مختلف پا در این سرزمین گذاشتند و با اتفاقاتی که قرار بود سال‌ها بعد رخ بدهد آشنا شدند.

حجت‌الاسلام والمسلمین رفیعی گفت: در روایت داریم که شخصی به نام هرثمه چنین نقل می‌کند که داشتم با امیرالمومنین (ع) از جنگ صفین باز می‌گشتیم که به سرزمین کربلا رسیدیم، حضرت امیر (ع) پیاده شد و اندکی نشست و مقداری از این خاک را برداشت و بویید و فرمود: ای خاک خوشا به حالت، خانواده گرانقدرى در این سرزمین فرود مى‌آیند که در گذشته مانندی نداشتند و در آینده هم مانندی نخواهند داشت.

این استاد حوزه علمیه ادامه داد: هرثمه مى‌گوید: جنگ صفّین به پایان رسید و من به محل زندگى خود بازگشتم وگزارش امام علی (علیه‌السلام) را در سرزمین کربلا به همسر خود که شیعه امام بود گفتم و افزودم که: چگونه امام بر غیب دست یافته است؟ همسرم گفت: مرا رها کن که امام جز حق نمى‌گوید. روزگارى گذشت و عبید اللّه بن زیاد سپاه عظیمى را به سوى نبرد با حسین (ع) به راه انداخت و من در میان آن سپاه بودم. وقتى به سرزمین کربلا رسیدم به یاد سخنان امام افتادم و از این پیشامد بسیار ناراحت شدم. اسب خود را به سوى خیمه‌هاى حسین (ع) تاختم و به حضور او رسیدم و جریان را گفتم.

وی گفت: امام حسین (علیه‌السلام) فرمود: سرانجام با ما هستى یا بر ضدّ ما؟ گفتم: هیچ کدام. من خانواده خود را در کوفه رها کرده‌ام و از ابن‌زیاد مى‌ترسم،فرمود: هرچه زودتر این سرزمین را ترک کن، به خدایى که جان محمّد (ص) در دست اوست، هرکس فریاد استغاثه ما را بشنود و ما را کمک نکند خداوند او را در آتش مى‌افکند.از این رو، فوراً آن نقطه را ترک گفتم تا روز شهادت را نبینم.

حجت‌الاسلام والمسلمین رفیعی خاطرنشان کرد: افرادی که در جریان کربلا حضور داشتند سه دسته شدند؛ عده ای فرصت یاب، عده ای فرصت سوز و عده ای فرصت طلب. بسیاری بودند که از فرصت کربلا برای همراهی امام و دستیابی به عالی ترین جایگاه‌ها خوب استفاده نکردند و در واقع فرصت سوزی کردند؛ افرادی مثل عبید الله حرّ جعفی، هرثمه و .... عده ای هم فرصت یاب بود مانند حرّ، زهیر و ... و عده ای هم فرصت طلب بودند مانند عمر سعد که می‌خواست از این فرصت برای دستیابی به ملک ری استفاده کند که آخر هم موفق نشد.

امروز امام حسین (ع) فرصتی برای ما فراهم کرده است تا با آمدن به کربلا بهترین بهره‌ها و توشه‌ها را جمع کنیم، پس نباید این فرصت را بسوزانیم و از دست بدهیم.